"Riga-16" (motorower): dane techniczne

2024 Autor: Erin Ralphs | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-19 18:18

„Riga-16” to motorower z czasów sowieckich, którego produkcję rozpoczęto w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku w zakładzie „Sarkana Zvaygzne”. Jednostka otrzymała tłumik typu motocyklowego, dwubiegową skrzynię biegów, zaktualizowany rozrusznik nożny i tylną dźwignię hamulca. Dodatkowo poprawiono światło hamowania, kierownicę, a malowanie produktu zostało zaprezentowane w kilku wariantach. Wersje startowe wyposażone były w jednostkę napędową Sh-57, dalsze modyfikacje tej serii wyposażono w silnik Sh-58. Przy masie 115 kilogramów mokik jest w stanie przewieźć ponad centna dodatkowego ładunku.

Fakty historyczne

Zakład Sarkana Zvaigzne w Rydze rozpoczął produkcję dwukołowych pojazdów silnikowych o małej pojemności w 1958 roku. Pierwszymi modelami były motorowery Spiriditis, produkowane na licencji fabryki Java. Początek nie był do końca udany i po konsultacjach z czeskimi kolegami twórcy opanowali własną produkcję serii Ryga. Początkowa modyfikacja została wyposażona w jednostkę napędową o pojemności pięćdziesięciu centymetrów sześciennych.

Przez czterdzieści lat działalności projektanci z Rygi wydali wiele modyfikacji jedno- idwubiegowe mokiki, miniaturowy skuter pod indeksem „26” oraz słynne lekkie motocykle „Delta”, „Stella”. Wydanie „Rygi-16” rozpoczęło się w 1977 roku i trwało pięć lat. Po upadku Związku Radzieckiego zakład został zatrzymany i sprzedany w częściach.

Funkcje i innowacje

„Riga-16” to motorower, który otrzymał wiele innowacji i zmian konstrukcyjnych w porównaniu do swoich poprzedników. Najważniejszą rzeczą na tej liście innowacji było wyposażenie jednostki w rozrusznik nożny. Wcześniej zdecydowana większość motocykli tej klasy była produkowana z napędem na pedały.

Wraz ze zmodyfikowanym rozruchem silnika, projektanci udoskonalili sam silnik, który dzięki swojej prostocie i niezawodności stał się dla użytkowników praktycznie standardem swoich czasów. Motorower „Riga-16” otrzymał kolorystykę w dwóch głównych wariantach. Przeprojektowane tylne światło, nowy kształt bagażnika, podnóżek i dźwignia hamulca to także zasługa najbardziej udanych innowacji w rozwoju tego modelu.

Moped "Riga-16": specyfikacje

Poniżej znajdują się główne parametry sowieckiego mokika:

• elektrownia - Ш-57/Ш58 o mocy 2,2 KM i objętości 49,8 centymetrów sześciennych;
• prędkość maksymalna - 50 kilometrów na godzinę;
• tłumik - typ motocykla;
• waga - 75 kilogramów;
• ulepszona kierownica;
• lata produkcji - od 1978 do 1982;
• długość x szerokość x wysokość - 1,97 x 0,74 x 1,16 metra;
• rozmiar opony – 2, 15/(szesnastocalowe opony);
• typ ramy - spawana konstrukcja szkieletu.

Dzięki swojej masie motorower Riga-16, którego zdjęcie jest dostępne poniżej, mógł przewozić ponad 110 kilogramów. Oprócz kierowcy na wygodnym siedzeniu zmieściłby się nawet duży pasażer.

Więcej informacji na temat silnika i głównych komponentów

Poniżej znajdują się parametry jednostki napędowej i układu paliwowego:

• typ silnika - Ш-57, Ш-57s, Ш-58;
• moc - dwie konie mechaniczne, czyli półtora kilowata;
• skrzynia biegów - dwustopniowa manualna skrzynia biegów;
• blok sprzęgła - wersja dwupłytowa w kąpieli olejowej;
• start jednostki napędowej - Ш-57 (pedały), Ш-58 (kick-starter);
• paliwo - benzyna AI-76;
• zużycie paliwa na sto kilometrów - 1,6 litra;
• przełożenie - 3, 08.

Badając charakterystykę motoroweru Riga-16, można zauważyć, że jest on wyposażony w gaźnik benzynowy K-35V (K-60), ma stykowy układ zapłonowy z magneto i jest wyposażony w suchy filtr siatkowy typu powietrze.

Opinie konsumenckie

Pomimo tego, że od premiery omawianej modyfikacji minęło kilkanaście lat, wciąż można znaleźć rzadkie, sprawne urządzenie. Oczywiście odbieranie dla niego oryginalnych części jest prawie niemożliwe. Ale dzięki łatwości konserwacji i naprawy, całkiem możliwe jest samodzielne naprawienie silnika przy minimalnych umiejętnościach.

Uwaga właścicieli urządzeniaszereg pozytywnych aspektów motoroweru w Rydze:

• nowa i wygodniejsza konstrukcja kierownicy;
• ulepszone siedzenie;
• optymalna kombinacja wagi jednostkowej i ładowności;
• koła stałe w porównaniu do poprzedników;
• uruchamianie silnika za pomocą rozrusznika nożnego;
• mocna i niezawodna rama.

Wady użytkowników tego modelu to problemy z podzespołami silnika, kapryśna skrzynia biegów i niezbyt doskonały układ hamulcowy, typowy dla radzieckich pojazdów tej klasy.

Funkcje

„Riga-16” to motorower, który zastąpił trzynastą modyfikację. Główną różnicą była obecność tłumika typu motocyklowego, nowego układu rozruchowego, doskonalszego i wygodniejszego kształtu kierownicy. Szesnasta seria została zmodernizowana w 1981 roku. Nowy model otrzymał indeks „22”, wyposażony w silnik Sh-62. Elektrownia radykalnie różniła się od swoich poprzedników.

Silnik otrzymał bezkontaktowy zapłon elektroniczny. Dodatkowo nowy mokik został wyposażony w inny gearbox. Mimo to zespół zmiany biegów pozostał słabym ogniwem omawianej aparatury (jakość jego wykonania zawiodła). W przyszłości zakład w Rydze skoncentrował się na produkcji zupełnie innych typów motorowerów, które są podobne do lekkich motocykli i są znane pod nazwami „Mini”, „Delta” i „Stella”.

Ciekawe fakty

Warto zauważyć, że „Riga-16” to motorower,mający wiele wspólnego z najbliższymi konkurentami pod względem sklepu i klasy. Dotyczy to zwłaszcza wyglądu dwunastego, jedenastego i trzynastego modelu. Ale jeśli spojrzysz na szczegóły, to widać, że rozważany wariant ma wygodniejszy kształt i mocowanie kierownicy, dźwignia hamulca i sprzęgła ma gumową końcówkę w kształcie kuli, tylne światło jest wygodniej umiejscowione i ma bardziej atrakcyjny kształt.

Silnik szesnastej wersji jest prawie taki sam jak w "Riga-12", tylko z rozrusznikiem nożnym. Siodło mokika jest wydłużone i elastyczne, jest wygodne nawet podczas długich wypraw. Kilka wariantów kolorystycznych daje możliwość doboru urządzenia do własnych upodobań. Również na popularność urządzenia wpłynęła przystępna cena, łatwość obsługi, konserwacji i napraw.

Podręcznik użytkownika

"Riga-16" - motorower, którego instrukcja obsługi zawiera standardowe przepisy, wyróżnia się oryginalnym designem i bezpretensjonalnością. Kluczowe sekcje instrukcji:

1. Projekt i wyposażenie urządzenia.
2. Porady dotyczące stosowania paliw i smarów.
3. Czas działań zapobiegawczych i remontów.
4. Zalecenia dotyczące naprawy poszczególnych elementów i części.
5. Parametry techniczne.

Po zapoznaniu się z instrukcją prawie każdy użytkownik może wymienić uszczelki, świece, mocowania, elementy świetlne i inne składane elementy.

Wniosek

Pomimo faktu, że „Riga-16” to motorower wyprodukowany kilkadziesiąt lat temu, wielurodacy pamiętają o tym, a nawet go używają. Niektórzy właściciele po prostu tęsknią za prostymi urządzeniami, które można samodzielnie naprawiać i modyfikować, wprowadzając różne poprawki.

Sowiecki mokik z Rygi został zapamiętany jako wyposażony w rozrusznik bez pedału, miał piękny design i dobre połączenie nośności, wagi, ceny i szybkości. Motorower był popularny zarówno na ulicach miast, jak i na wsi.