Moskvich 412, legendarny samochód przeszłości

2024 Autor: Erin Ralphs | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-19 18:17

Samochód Moskvich 412 jest szóstym modelem z dużej rodziny moskwianek produkowanych w różnych latach w zakładach MZMA i AZLK. Skrót i nazwa nie odgrywały znaczącej roli, samochody były produkowane przeciętnie, warunki finansowe w fabryce były trudne, brakowało pieniędzy na rozwój. Po wyprodukowaniu serii ciężarówek GAZ-AA w latach 38-40, zaraz po rozpoczęciu II wojny światowej, zakład został przeniesiony do produkcji zamówień wojskowych, a wraz z końcem wojny produkcja Moskwicza Uruchomiono samochód -400, którego prototyp uznano za niemiecki Opel-Kadet K38.

W 1954 r. przedsiębiorstwo MZMA całkowicie przestawiło się na produkcję opracowanego w kraju samochodu Moskvich 401, który zaczął być produkowany na skalę przemysłową. Ponieważ w ZSRR nie było wówczas samochodów, Moskvich-401 bardzo się przydał. W ciągu dwóch lat wydano 2 miliony egzemplarzy. Po zakończeniu seryjnej produkcji modelu 401 wprowadzono na rynek Moskvich 402, który również był produkowany przez dwa lata. A w 1958 r. Moskvich 407, ulepszona wersja poprzedniego modelu, zjechała z linii montażowej. A za nimwszedł do produkcji i Moskvich 403, który nie ma znaczących różnic, ale wciąż uzupełnia rodzinę sowieckich „Moskwiczan”.

I wreszcie, w 1964 roku, w fabryce MZMA rozpoczęła się produkcja całkowicie nowego samochodu, Moskvich 408. Samochód różnił się przede wszystkim nadwoziem, w którego zarysach nie było już zwykłych zaokrąglonych kształtów. Nadwozie Moskwicza 408 miało szybką formę, przypominało miniaturowe amerykańskie limuzyny i było lekko „przybite do ziemi”. Wnętrze auta było jeszcze ciasne, trzeba było siedzieć prosto, nie mogąc się ruszyć. Ale radzieccy projektanci lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych nawet nie brali pod uwagę takiego czynnika, jak komfort pasażera i kierowcy w kabinie, nie mówiąc już o ergonomicznym podejściu do rozwiązania problemu.

Kiedy prace rozwojowe nad kolejnym modelem zakończono w 1967 roku, nowy samochód Moskvich 412, którego charakterystyka jako całość nieznacznie różniła się od poprzedniego modelu, otrzymał takie samo nadwozie jak 408. Jednak właściwości jezdne modelu dwa modele były różne, bardziej mocny silnik Moskvich 412 znacznie zwiększył dynamikę samochodu, poprawiła się prędkość, równolegle ze wzrostem prędkości poprawiono układ hamulcowy. Samochód stawał się coraz bardziej konkurencyjny w porównaniu z zagranicznymi odpowiednikami, ale brakowało mu punktów za bezpieczeństwo operacyjne. Mimo to Moskvich-412 został z powodzeniem wyeksportowany do wielu krajów obozu socjalistycznego i to w dość dużych ilościach.

Przez długi czas w fabryce AZLK, już przemianowanej na dawną MZMA, oba modele były produkowane, Moskvich 412 był produkowany w większych ilościach. Zjednoczenie było prawie stuprocentowe, a montaż maszyn przyspieszał z każdym dniem. W tym czasie nie było automatycznych skrzyń biegów, a w Moskvich 412 zainstalowano czterobiegową instrukcję obsługi, samochód zawsze miał napęd na tylne koła ze sprzęgłem tarczowym suchym, wałem napędowym z krzyżem igłowym, hipoidalną osią planetarną i dwie zróżnicowane półosie.

Całkowita długość nadwozia samochodu Moskwicz 412 wynosiła 4252 mm, przy szerokości 1552 mm i prześwicie 175 mm. Gabaryty są dość skromne, ale w tamtych latach cały przemysł motoryzacyjny koncentrował się na produkcji małych samochodów, co oznaczało, że auta musiały być kompaktowe. Przednie zawieszenie Moskwicza 412 zostało zmontowane na cichych blokach z dwoma łożyskami kulkowymi. Ze wszystkich jednostek tylko skrzynia biegów powodowała reklamacje, które często kończyły się niepowodzeniem. Reszta samochodu Moskvich 412, którego opinie są ogólnie dobre, została uznana za niezawodną i nowoczesną.