Autobus PAZ-672: opis i specyfikacje

2024 Autor: Erin Ralphs | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-19 18:17

PAZ-672 Wyposażenie autobusów małej kategorii jest typowym przedstawicielem transportu z czasów ZSRR dla transportu miejskiego i lokalnego z małym przepływem pasażerskim. Za główną zaletę takiej maszyny uważa się wysoki wskaźnik mobilności, zwrotności i zdolności przełajowej na ulicach miast i wzdłuż autostrad. Omawiany autobus jest jedną z najpopularniejszych próbek w szerokim asortymencie od projektantów fabryki w Pawłowsku. Produkcja seryjna modelu odbywała się w latach 1967-1989. W tym czasie wyprodukowano około 300 tysięcy egzemplarzy, które wyróżniały się łatwością obsługi i konserwacji, niskim zużyciem paliwa, rozsądną ceną (w porównaniu do wszelkich innych analogów).

Historia stworzenia

Masowa produkcja modyfikacji PAZ-672 była poprzedzona długim okresem usprawnień. Projektanci rozpoczęli prace nad rozwojem modelu już w 1957 roku. W rezultacie pojazd został wyposażony w mechanizm kierowniczy z hydraulicznym wzmacniaczem, silnik w kształcie litery V. Po wydaniu pierwszego modelu produkcyjnego w 1959 roku, prace nad „błędami” trwały.

Po tym pojawił się PAZ-672, który w większości stał się kopiąmodyfikacje 652-B. Wśród różnic w stosunku do poprzednika można zauważyć nową ramę nadwozia, powiększone okna i zmniejszoną wagę konstrukcji. Prawdziwa wersja startowa narodziła się w 1967 roku.

Charakterystyka techniczna autobusu PAZ-672

Rozważany model ma układ wagonów, wyposażony w 23 miejsca pasażerskie o maksymalnej pojemności do 60 osób. Niewielkie okna z otworami wentylacyjnymi są skompensowane dodatkowym włazem u podstawy spadzistego dachu. Wąskie drzwi są sterowane pneumatycznie i zaprojektowane tak, aby umożliwić przejście jednego pasażera na raz. Kabina kierowcy jest oddzielona kurtyną lub lekką przegrodą ze sklejki. Sufit wyposażony jest w sześć klap wentylacyjnych.

Opis

Modyfikacja PAZ-672 przyjęła wiele parametrów z GAZ 52A:

• 115 KM czterosuwowy układ napędowy OHV.
• Typ silnika - gaźnik o pojemności 4,25 l.
• Przekładnia to czterobiegowa skrzynia biegów z przednią osią prowadzącą.
• Sprzęgło to napędzany hydraulicznie jednotarczowy suchy zespół.
• Zawieszenie - blok sprężynowy z płynnymi teleskopowymi amortyzatorami, które niezawodnie tłumią drgania podczas ruchu i gwarantują dobrą przyczepność kół do nawierzchni drogi.
• Hamulce - dzielony zespół bębna ze wzmacniaczem podciśnienia i hydrauliką.
• Gaźnik znajduje się w przednim zwisie urządzenia, co doprowadziło do przemieszczenia pierwszych drzwi.

Inne opcje

Poniższe sącharakterystyka przedmiotowego sprzętu w liczbach, w tym wymiary PAZ-672:

• Długość/szerokość/wysokość - 7, 15/2, 44/2, 95 m.
• Rozstaw kół - 3,6 m.
• Tor przód/tył – 1, 94/1, 69 m.
• Prześwit - 32 cm.
• Wysokość sufitu - 1,88 m.
• Całkowita masa - 8,0 ton.
• Liczba miejsc (wspólne/miejsca siedzące) – 45/23.
• Maksymalna prędkość wynosi 80 km/h.
• Zużycie paliwa przy maksymalnym obciążeniu - 20,5 l / 100 km.

Modernizacja

Pod koniec 1982 roku wypuszczono zmodernizowaną serię autobusów PAZ-672, która miała dodatkowy indeks „M”. Głównymi różnicami w aucie była bezpieczna konstrukcja siedzeń, zwiększona moc jednostki napędowej, ulepszona izolacja termiczna i akustyczna. W wyniku udoskonalenia zmniejszono liczbę świetlików z sześciu do czterech. Pogorszyło to nieco właściwości wentylacyjne kabiny. W nowej odmianie oprócz standardowych reflektorów przewidziano dwa elementy świateł przeciwmgielnych, a także powiększone kierunkowskazy.

Po 1982 roku powstał autobus PAZ-672 z jednymi drzwiami. Został wyposażony w wejście dla pasażerów w obszarze tylnego przedziału kabiny. Często takie maszyny były eksploatowane jako pojazdy służb specjalnych. Tę modyfikację w niektórych regionach można znaleźć do dziś, mimo że jej wydanie zostało zawieszone w 1989 roku.

Główne modele

Pavlovsk Automobile Plant na 22 lata seryjnej produkcji specyfikacji technicznych sprzętu PAZ-672zmieniane zgodnie z zapotrzebowaniem i preferencjami odpowiedniego rynku.

Najpopularniejsze mody:

• Seria 672-A. Ten egzemplarz jest wyposażony w przesuwany lekki dach. Posiada jedne drzwi z przodu z ręcznym otwieraniem bez przeszklenia. Pierwsza wersja została zmontowana w 1967 roku, masowa produkcja została przerwana z powodu nieopłacalności.
• Model 672-VU. Maszyna jest wersją na podwoziu samobieżnym, która była importowana na Liberty Island (Kuba) w latach 1971-1989. Cecha - nadwozie wielofunkcyjne. Liczba produkowanych jednostek wynosi od 2500 sztuk rocznie.
• PAZ-672 G jest zorientowany na górzysty teren, wyposażony w dwa zbiorniki paliwa po 105 litrów każdy. Wyposażenie sprzętu przewiduje wyposażenie w pasy na wszystkich siedzeniach, hydrauliczne wspomaganie kierownicy, pasy bezpieczeństwa na wszystkich siedzeniach. Na zewnątrz samochodu zmieniono nachylenie przeszklonego sufitu i pojawiły się ulepszone hamulce. Dodatkowo - ogranicznik kątowy do zatrzymywania się na pochyłościach do 25 stopni, możliwość otwierania bagażnika od wewnątrz.

Inne modyfikacje

Wśród innych wersji autobusu PAZ-672 odnotowuje się następujące odmiany:

• Pojedynczy model z indeksem D, który przewiduje zastosowanie jednostki napędowej od producentów z Mińska. Wersja została wyprodukowana w latach 80. ubiegłego wieku. Prototypy tylko potwierdziły niecelowość wytwarzania takich modyfikacji.
• PAZ-672 K. Jest to maszyna wytrzymałościowa, której rozwój prowadzono od połowy lat 70-tych. Sprzęt otrzymał zaktualizowany wygląd zewnętrzny z kanciastym nadwoziem, dwuskrzydłowymi drzwiami, przednią częścią podobną do modyfikacji 665 i 3230. W rzeczywistości innowacyjne zmiany nie miały podstaw popartych praktycznymi i operacyjnymi wynikami.
• Model 672 C jest przeznaczony do regionów północnych, wyposażony w niezależny system mocowania, podwójne szyby, jednoczęściowy dach bez okien bocznych. Ponadto w projekcie autobusu przewidziano niezawodne uszczelnienia drzwi i włazów. Wewnątrz tego typu kabiny PAZ-672, nawet w najcięższych mrozach, utrzymywany był komfortowy mikroklimat. Modyfikacje zostały wyprodukowane w kolorze czerwonym lub pomarańczowym.
• Wersja 672 T to unowocześniony luksusowy autokar z wygodnymi wysokimi siedzeniami i ręcznym otwieraniem drzwi. Autobus był produkowany w małych seriach, jego rozwój prowadzono od 1960 roku.

Transport specjalny

Na bazie napędu na wszystkie koła PAZ-672 TL zbudowano badawcze laboratorium tensometryczne. Nowość różniła się od zwykłego autobusu solidnym solidnym dachem i dwiema wewnętrznymi przegrodami w nadwoziu. Wyprodukowano tylko 10 egzemplarzy (1980) na zamówienie na igrzyska olimpijskie.

Można odnotować jeszcze kilka próbek:

• 672 Y to wersja eksportowa dla regionów o klimacie umiarkowanym.
• 672 Yu - dla krajów tropikalnych. Cały dach stracił wtrącenia szklane, główna kolorystyka to biel z wielokolorowymi liniami.
• Na podstawie PAZ-672, autobusu z pełnymnapęd 3201. Główne różnice to brak tylnych drzwi, wyższa pozycja siedząca, liczba miejsc wzrosła do 26.
• Ciężarówki chłodnie do przewozu towarów łatwo psujących się (modyfikacja 3742). Seryjną produkcję maszyn rozpoczęto w 1981 roku. Później wydanie zostało przeniesione do fabryki w Baku w celu produkcji specjalnego sprzętu. Najpierw do Baku dostarczono gotowe samochody do montażu agregatów chłodniczych, potem tylko podstawowe części zamienne do PAZ-672.
• Mobilna stacja telewizyjna (model 3916). Sprzęt roboczy został dostarczony przez fabrykę produktów radiotechnicznych w Kirowogradzie. W skład kompleksu wchodziły cztery kamery telewizyjne, para magnetowidów, kanał radiowy, konsole reżyserskie i dźwiękowe. Wyprodukowano tylko 16 takich kopii.
• VgArZ to mobilny kompleks do pobierania krwi produkowany w zakładzie montażu samochodów w Woroszyłowgradzie.
• Wersja KT-201 miała ramę i silnik z PAZ-672 i była produkowana w Arzamas. Głównym celem jest świadczenie usług pogrzebowych. W tylnej ścianie samochodu przewidziany jest właz na trumnę, siedzenia są umieszczone wzdłuż boków autobusu. Zewnętrzna część wyposażenia posiadała charakterystyczny znak w postaci szerokiego czarnego paska.

Operacja

Pierwsze eksperymentalne autobusy PAZ-672 pojawiły się w 1960 roku. Samochód całkowicie zastąpił swojego poprzednika pod indeksem 652 zaledwie osiem lat później. W tym okresie powstało kilka eksperymentalnych modyfikacji, różnice między którymi omówiono powyżej. Podstawowy model autobusu był produkowany do 1989 roku. Uniwersalna konstrukcja umożliwiła eksploatację maszyny w różnych regionach klimatycznych. Przez 20 lat masowej produkcji PAZ-672 był dostarczany do wszystkich krajów postsowieckich, a także do krajów Azji, Europy Wschodniej, Afryki i Ameryki Łacińskiej.

Głównym zakresem przedmiotowego sprzętu był transport oficjalny i niestandardowy. Wraz z KAVZ i GAZ była w warsztatach samochodowych wielu przedsiębiorstw i organizacji. Autobusy te były wykorzystywane na trasach podmiejskich i międzymiastowych. Pomimo tego, że od zakończenia produkcji seryjnej minęło ponad ćwierć wieku, w przestrzeni postsowieckiej wciąż można znaleźć w pracy 672 modele, choć dość rzadko.

Konkurencja

Głównymi rywalami tego samochodu w czasach sowieckich były następujące autobusy:

1. KAvZ-685 odnosi się do małych modyfikacji ogólnego przeznaczenia, produkowanych na bazie podwozia ciężarówki GAZ od 1971
2. LiAZ to przestronny autobus miejski, wyróżniający się niezawodnością i godną wydajnością.
3. "Ikarus". Słynny węgierski autobus został dostarczony do ZSRR w kilku modyfikacjach. Tradycyjny kolor to kanarek lub czerwono-biały.

Pod koniec recenzji

Warto zauważyć, że PAZ-672 z jednymi drzwiami był popularny. Po 1982 roku w ich oznaczeniu pojawiła się litera „M”. Wiele z tych modeli, znalezionych w latach 80-90 ubiegłego wieku, zostało przerobionych na wersje dwudrzwiowe. W 1989 roku zakład w Pawłowsku przestał produkowaćmaszyny, o których mowa. Bez zatrzymywania głównego kontenera zakład przestawił się na produkcję zupełnie nowych modyfikacji pod indeksem 3205.