GAZ-12: dane techniczne i zdjęcia

2024 Autor: Erin Ralphs | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-19 18:17

Pierwszy radziecki samochód wykonawczy GAZ-12 (ZIM) został wyprodukowany w warsztatach Fabryki Samochodów Gorkiego w latach 1949-1959. Samochód był przeznaczony do oficjalnego użytku członków rządu, czołowych przywódców partii.

Projekt

Rozwój modelu GAZ-12 przeprowadzono w krótkim czasie, nie było czasu na stworzenie krajowych parametrów zewnętrznych nowego samochodu, więc za podstawę przyjęto amerykański Buick z 1948 roku. Nie kopiowali zewnętrza, używali tylko głównych konturów.

Specyfikacje

Nadwozie GAZ-12 zostało wykonane jako nośne, całkowicie metalowe, nie było konstrukcyjnie zdejmowanej ramy. Jako osobny element nadwozia wykorzystano tylko moduł podsilnikowy, który został przykręcony do spodu przedniej części. Muszę powiedzieć, że biuro projektowe zakładu podjęło pewne ryzyko, przyjmując za podstawę wersję bezramową, ponieważ sześcioosobowy samochód z trzema rzędami siedzeń wymagał obowiązkowego marginesu sztywności na całej długości, który może zapewnić tylko potężna struktura ramy zbudowana z kanału.

Jednak wszystko zostało rozstrzygnięte w najlepszy sposób: niezbędny zapassztywność została stworzona dzięki ukośnym spawanym profilom umieszczonym wzdłuż całej płaszczyzny dna samochodu. W ten sposób udało się zmniejszyć całkowitą wagę ciała bez utraty współczynnika wytrzymałości.

Ale podczas eksploatacji samochodów z nadwoziem GAZ-M-12 zaczęto wykrywać poważne wady, spowodowane utratą sztywności elementów nośnych. Wytrzymałość konstrukcji uległa osłabieniu na skutek stałych obciążeń wibracyjnych, a także naprężeń wynikających z kołysania maszyny w płaszczyźnie podłużnej. W rezultacie wersja bezramowa musiała zostać porzucona.

Zjednoczenie

Początkowo GAZ-12 był montowany ręcznie, podczas gdy przygotowywano dokumentację procesu transportu seryjnego. Masowa produkcja samochodu stała się możliwa dzięki wysokiemu stopniowi unifikacji, który według niektórych wskaźników osiągnął 50 procent. Wiele komponentów i zespołów zostało zapożyczonych z modelu Pobeda M-20, ciężarówki GAZ-51, a później GAZ-53-12, który był wówczas w fazie rozwoju.

Elektrownia

Samochód został wyposażony w zmodernizowany silnik GAZ-11 o pojemności skokowej 3485 metrów sześciennych. cm, o mocy 90 KM, z którą GAZ-12 rozwinął prędkość do 120 kilometrów na godzinę.

Specyfikacje silnika, układu napędowego:

• typ benzyna;
• liczba cylindrów - 6;
• skok - 110mm;
• średnica cylindra - 82 mm;
• współczynnik kompresji - 6, 7;
• jedzenie - gaźnik K-21;
• chłodzenie wodne;
• zużycie benzyny w trybie mieszanym - 19litry na 100 km;
• zalecane paliwo - benzyna A70, A72.

Transmisja

GAZ-12 był wyposażony w skrzynię biegów o następujących cechach:

• typ - hydromechaniczny, synchronizowany;
• liczba prędkości - 3;
• koła zębate - pary śrubowe;
• sterowanie - mechaniczne przełączanie przez napęd dźwigni.

Zewnętrzne

Zewnętrzne dane samochodu spełniały ówczesne wymagania, kontury nadwozia były zaokrąglone, płynne przejścia tworzyły wrażenie integralności strukturalnej. Był to trend, za którym podążali wszyscy amerykańscy producenci samochodów, a ZIM nie był wyjątkiem. GAZ-12 był pierwszym luksusowym wielomiejscowym samochodem i oczywiście był źródłem dumy zarówno dla twórców, jak i tych, dla których był przeznaczony.

Samochód brał udział we wszystkich świątecznych pokazach, był wystawiany na WOGN-ie w pawilonie „Przemysł samochodowy ZSRR”. Pomimo „żelaznej kurtyny”, która istniała w tym czasie między Krajem Sowietów a państwami zachodnimi, GAZ-12 był eksportowany za granicę, aby pokazać go w salonach samochodowych w Berlinie, Madrycie i Paryżu.

Wnętrze

Wnętrze radzieckiej limuzyny zostało urządzone zgodnie z ówczesnymi koncepcjami luksusu. Wszystkie metalowe elementy w kabinie zostały pokryte dekoracyjnym wzorem, a szlachetne drewniane wykończenia dodały wrażenia luksusu. Podłogi w samochodzie były koniecznie pokryte dywanami, któreprzyczyniły się do prawie całkowitego wyciszenia.

Pod względem luksusu w dekoracji wnętrz 12. modelu prześcignął go jedynie rządowy ZIS-110, który nigdy nie był używany ani jako taksówka, ani jako karetka pogotowia, ale był uważany za najwyższe ogniwo w przemysł samochodów osobowych w ZSRR.

Sprzedaż samochodu w prywatnych rękach

GAZ-12 był pierwszym i ostatnim luksusowym samochodem, który można było kupić w sprzedaży detalicznej. Koszt samochodu do 1961 roku wynosił 40 000 rubli. W tym czasie było to dużo pieniędzy, biorąc pod uwagę, że średnia pensja osoby sowieckiej nie przekraczała 650 rubli. Prestiżowy samochód „Victory M-20” kosztował 16 000 rubli, a „Moskvich-401” - dziewięć tysięcy. Nie było więc kolejek do ZIM-a, ale naukowcy i szczególnie ważni artyści byli właścicielami tego samochodu.

Na początku lat siedemdziesiątych miał miejsce masowy odpis GAZ-12 przez agencje rządowe. Samochody te zostały kupione przez prywatnych handlarzy, którzy nie mogli kupić nowego Zhiguli, które kosztowało około pięciu tysięcy rubli.

Dzisiaj możesz spotkać ZIM w różnych, czasem najbardziej nieoczekiwanych miejscach. Niektóre samochody mają silniki do ciężarówek, całkowicie nie do pomyślenia skrzynie biegów i wszelkiego rodzaju egzotyczne mechanizmy. Samochody montowane fabrycznie to rzadkość.

Nowa moda i koniec produkcji

Pod koniec lat 50. model GAZ-12 zaczął szybko tracić swoją reputację. Światowa moda motoryzacyjna diametralnie zmieniła kierunek,Wszędzie rozpoczęto modernizację fabrycznego wyposażenia do produkcji nadwozi o zasadniczo nowej formie.