Motocykle Ural M62: dane techniczne, zdjęcie

2024 Autor: Erin Ralphs | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-19 18:17

Pod koniec lat 30. XX wieku w Ludowym Komisariacie Obrony ZSRR odbyło się spotkanie, którego głównym tematem była analiza nowych typów sprzętu wojskowego i perspektyw przyjęcia najlepsi z nich do służby w Armii Czerwonej. Jednym z rodzajów sprzętu, którego bardzo potrzebowała Armia Czerwona, był motocykl wojskowy. Po przeanalizowaniu próbek najlepszy okazał się motocykl niemieckiej firmy BMW – R71.

W tym czasie służył w Wehrmachcie przez kilka lat. Postanowiono wziąć ten samochód za podstawę nowego motocykla. Opracowanie krajowej wersji R71, która otrzymała oznaczenie M72, trwało kilka lat. Dlatego masowa produkcja krajowego motocykla rozpoczęła się na krótko przed wojną - wiosną 1941 roku. Produkcja opanowana w Moskiewskiej Fabryce Motocykli (MMZ).

Ale w związku z szybkim natarciem Niemców na Moskwę, pod koniec października 1941 r. zakład został ewakuowany do miasta Irbit. Na teren zakładu przeznaczono teren dawnego browaru. Nowe przedsiębiorstwo stało się znane jako IMZ (Irbit Motorcycle Plant). Produkcja seryjna M72 IMZ rozpoczęła się pod koniec 1941 roku.

M72 był oryginalnie wyposażony w silnik z dolnym zaworem, który nawet w momencie tworzenia maszyny miał niewiele miejsca na ulepszenia. Ta okoliczność skłoniła projektantów IMZ do stworzenia nowego silnika górnozaworowego. Urządzenie to weszło do produkcji w 1957 roku. Przejściowy motocykl wyposażony w taki silnik został oznaczony jako M61. Motocykle M72M i M61 były produkowane równolegle do 1960 roku.

Od 1961 roku, jednocześnie z montażem starego już modelu M61, rozpoczęła się produkcja nowego modelu Ural M62. Motocykl został dostarczony w komplecie z wózkiem bocznym. Wózek ten był pojedynczy i wyposażony w bagażnik umieszczony za oparciem fotelika. Wózek został przymocowany do ramy motocykla za pomocą zawiasów tulei zaciskowych i przedłużek w czterech punktach. Koło wagonu miało zawieszenie dźwigniowe z amortyzatorem. Skok zawieszenia - do 120 mm. Koło zapasowe zostało zamontowane na pokrywie bagażnika wózka. Ogólny wygląd motocykla Ural M62 można zobaczyć na poniższym zdjęciu.

Silnik M62

Motocykl Ural M62 był wyposażony w czterosuwowy, gaźnikowy, dwucylindrowy silnik z przeciwstawnym układem cylindrów. Silnik miał górnozaworowy system dystrybucji gazu i tradycyjne chłodzenie powietrzem. Średnica cylindra wynosiła 78 mm, skok tłoka 68 mm, pojemność skokowa silnika 649 cm3.

Dzięki ulepszeniom w konstrukcji i zwiększeniu stopnia sprężania do 6,2 moc silnika M62 wzrosła. W porównaniu zpoprzednik zwiększył się o 2 litry. Z. i miał 20,6 kW (28 KM). Moc maksymalną osiągano przy 4800-5200 obr./min wału korbowego. Zwiększył się również moment obrotowy, który był całkiem niezły jak na tamte czasy 41,8 N/m przy 3500 obr./min.

Cylindry silnika zostały wykonane z żeliwa wysokostopowego, prawy i lewy były całkowicie wymienne. Silnik został wyposażony w aluminiowe głowice cylindrów i dwa górne zawory na cylinder. Komory spalania - półkuliste. Zawory zostały zawieszone na dwóch sprężynach śrubowych.

To rozwiązanie, w połączeniu z ceramiczno-metalowymi prowadnicami zaworów w głowicach cylindrów, zapewniło pracę zaworów bez zaklejania i szybkiego zużycia, a także znacznie zwiększyło ich niezawodność. Ze względu na zwiększoną moc silnik M62 otrzymał wzmocnione tłoki. Każdy tłok miał cztery pierścienie tłokowe - dwa kompresyjne i dwa zgarniacze oleju. Górny pierścień dociskowy miał porowate chromowanie, co pozwoliło zapewnić niezawodne smarowanie lustra cylindra i odpowiednio zwiększyć przebieg przed remontem.

Bardziej zaawansowany silnik miał większą pojemność litrów, co również zwiększyło właściwości dynamiczne motocykla. Należy zauważyć, że zmniejszenie objętości roboczej silnika i przejście na schemat dystrybucji gazu górnozaworowego znacznie zmniejszyło zużycie metalu w konstrukcji, co z kolei zmniejszyło masę motocykla. Według różnych źródeł maksymalna prędkość dochodziła do 95-100 km/h (z wózkiem bocznym),przy kontrolowanym zużyciu paliwa - 5,8-6 l / 100 km (przy prędkości 75% maksymalnej).

Moc silnika M62 i układ smarowania

Tak więc kontynuujemy dalsze rozważania cech Ural M62. Jego system zasilania obejmował dwa gaźniki K-38, siatkowe filtry paliwa w misce gazowej i w szyjce zbiornika gazu. Pojemność zbiornika paliwa wynosiła 22 litry. Filtr powietrza to kombinowany, bezwładnościowy i kontaktowo-olejowy z dwustopniowym czyszczeniem. Pojemność filtra powietrza - 0,2 l.

Standardowy układ smarowania, połączony - pod ciśnieniem z pompy olejowej i sprayu. Pojemność skrzyni korbowej silnika - 2 litry.

Sprzęt elektryczny М62

Motocykl Ural M62 był wyposażony w 6-woltową instalację elektryczną. Źródłami prądu były akumulator 3MT-12 i generator prądu stałego G-414 o mocy 60 W (w najwcześniejszych wersjach G65), który pracował w parze z regulatorem przekaźnikowym RR-302. Układ zapłonowy obejmował cewkę zapłonową model B-201 oraz przerywacz zapłonu PM-05.

Młot był wyposażony w odśrodkowy regulator zapłonu. Nowe komponenty w układzie zapłonowym umożliwiły automatyczne ustawienie silnika w optymalny tryb pracy, co poprawiło osiągi dynamiczne motocykla przy jednoczesnym zmniejszeniu zużycia paliwa.

Transmisja M62

Ze względu na zwiększoną charakterystykę momentu obrotowego, tarcze sprzęgła otrzymały powłokę wzmacniającą z nowego wówczas materiału ciernego KF-3. Nowy surowiec miał wysokąodporność na zużycie w połączeniu z wysokim współczynnikiem tarcia.

Rower otrzymał zupełnie nową czterobiegową skrzynię biegów model 6204 z małym wielowypustowym mechanizmem zmiany biegów. Pojemność obudowy skrzyni biegów wynosi 0,8 litra. Nowe pudełko zostało w dużej mierze oszczędzone przed defektami gearboxa M72. Zmianie uległ również bieg wsteczny, tradycyjny dla motocykli IMZ, składający się z wału kardana i skrzyni biegów tylnego koła.

Połączenie wału kardana stało się wielowypustowe, a poprzeczka otrzymała łożyska igiełkowe zamiast tulei z brązu. Przekładnia główna (GP) motocykla składała się z pary kół zębatych stożkowych ze spiralnym zębem. Przełożenie - GP 4, 62, objętość oleju w skrzyni korbowej - 0,15 litra.

Wisiorek M62

Ponadto projektantom IMZ udało się znacznie poprawić komfort motocykla, zwłaszcza podczas jazdy w terenie. Ogromną rolę odegrało w tym zwiększenie skoku przednich wideł teleskopowych i tylnego podnośnika, wyposażonych w bardziej zaawansowane amortyzatory na przednim i tylnym widelcu. Skok zawieszenia wzrósł do 80 mm z przodu i 60 mm z tyłu. Rurowa podwójna rama motocykla była konstrukcyjnie prawie niezmieniona i została wykonana przez spawanie.

Układ hamulcowy M62

Zwiększona dynamika Ural M62 wymagała zamontowania wzmocnionych kół z aluminiowymi bębnami hamulcowymi o zwiększonej powierzchni hamowania. Bębny otrzymały uszczelnienie labiryntowe, które zapobiega przedostawaniu się brudu i piasku do środka. Ta innowacja znacznie zwiększyła niezawodność i żywotność.mechanizmy hamulcowe. Koła 3.75-19 były wymienne i montowane na regulowanych łożyskach stożkowych.

Kontrola M62

Aby poprawić fotel kierowcy, zmieniono geometrię kierownicy, a siodełko kierowcy wyposażono w gumowy element tłumiący. Dodatkowo dwulinkowa rączka „gazu”, nowe klamki hamulca przedniego i sprzęgła są nowością. Inne mechanizmy sterowania motocyklem stały się wygodniejsze i bardziej niezawodne w działaniu.

Dane techniczne Ural M62

Maksymalne obciążenie	255kg
Masa (sucha)	340kg
Długość	2 420mm
Szerokość	1 650mm
Wysokość	1000 mm
Podstawa, mm	1 435mm
Prześwit	125mm
Ścieżka	1 140mm
Maksymalna prędkość	95…100 km/h
Kontroluj zużycie paliwa	5, 8…6, 0 l/100 km

Nasze dni

Produkcja motocykla Ural M62 trwała do 1965 roku. Następnie został zastąpiony nowym modelem - M63. Do tej pory motocykle Ural M62 stały się dość rzadkim samochodem, chociaż nadal można znaleźć próbki w prawie oryginalnym stanie. Takie motocykle są chętnie kupowane przez miłośników starych motocykli zarówno do renowacji w całkowicie oryginalnej formie, jak i do tworzenia na ich podstawie chopperów retro.