T-130 - nie tylko spychacz

2024 Autor: Erin Ralphs | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-19 18:16

Większość istniejącego dziś ciężkiego sprzętu została wyprodukowana w Czelabińskiej Fabryce Traktorów. Ciągnik T-130 nie był wyjątkiem, na bazie którego zmontowano wiele różnych maszyn budowlanych, takich jak dźwigi, spychacze, równiarki i wiele innych.

Produkcję tego sprzętu w ChTZ rozpoczęto w 1969 roku. Stała się wersją pośrednią, będącą prototypem późniejszego T-170, a także „dzieckiem” T-100. Wszystkie trzy modele były produkowane w Czelabińsku w różnym czasie, podczas gdy ten opisany był produkowany przez 20 lat, prawie do rozpadu Unii.

Opis

Ten ciągnik nie bez powodu otrzymał swój kod cyfrowy. Podstawą auta jest silnik wysokoprężny, który nazwano D-130, stąd nazwa serii. Ciągnik T-130 oparty na tym silniku był produkowany do 1981 roku, kiedy to D-160 zastąpił 130. Przez następne 10 lat lekko zmodernizowane ciągniki były wyposażone w 160. silnik. Następnie, wraz z pojawieniem się 170 silników wysokoprężnych, zaprzestano ich produkcji, a ciągnik T-170 zajmuje ich miejsce na przenośniku.

Dzięki ichciężarówki gąsienicowe, których urządzenie rozważymy poniżej, ciągnik może pracować na placach budowy, polach i innych obszarach, w tym całkowitej nieprzejezdności. Szeroka gama dysz pozwala na wykorzystanie jej do różnych celów, chociaż używana jest głównie jedna dysza - szerokie ostrze spycharki. Jest to jedyny osprzęt, który traktor zaczepia przed nim. Pozostałe opcje mocowania są przymocowane do wahadłowego haka holowniczego (możliwe jest poruszanie się w płaszczyźnie poziomej) znajdującego się z tyłu. Dzięki temu lemieszowi literatura referencyjna często wskazuje, że T-130 to buldożer.

Modyfikacje

Poza głównym ciągnikiem Czelabińsk wyprodukował kilka bocznych wersji tej maszyny, ale tylko jedna stała się oficjalna - model B, który wyróżnia się szerszymi gąsienicami i innym, mocniejszym silnikiem. Litera w tytule wskazywała zakres.

Ta maszyna była używana do zagospodarowania torfu lub terenów podmokłych. Oprócz szerokich gąsienic, taki ciągnik miał układ lekko do tyłu, dzięki czemu przednia dysza mogła być wyższa niż konwencjonalna łyżka zrzutowa T-130.

Jednostki gąsienicowe i układ

Silnik wraz z kabiną sterowniczą jest zamontowany na podłużnicach ciągnika. Wózki gąsienicowe znajdujące się po bokach ciągnika są połączone z urządzeniem wyważającym pod dźwigarem. Wózek zawiera koła napędowe i napinające, w dolnej części rolki podporowe i podporowe. Koło regulacji zwisu gąsienic jest sterowane hydraulicznie w celu poluzowaniamożna również zastosować zawór odcinający. Same gąsienice są składane z wytłoczonych ogniw połączonych kołkami i tulejami. Aby poruszać się po lodzie, w głębokim śniegu lub luźnej glebie, można je wyposażyć w specjalne buty lub ostrogi.

Kabina T-130 podwójna (we wczesnych wersjach 3 miejsca), izolowana, na podwójnych stelażach typu zamkniętego. Jest lampa sufitowa do oświetlenia, wycieraczka na przedniej szybie, oba zasilane są z obwodu elektrycznego 12 V. Jest wentylator elektryczny. Na życzenie klienta i do pracy w regionach północnych możliwe jest zainstalowanie grzałki podłączonej do chłodnicy diesla. Klient mógł również otrzymać klimatyzację.

Naprawa

Zważywszy, że produkcja tego modelu została przerwana ponad 20 lat temu, kwestia naprawy zainteresuje każdego posiadacza tego sprzętu. Ze względu na dużą unifikację na spycharce można było również zamontować części obce. Jednak części T-130 nadal można znaleźć w sprzedaży, zarówno jako oddzielne części, jak i kompletne zestawy. Na przykład gąsienica lub cała kabina.

Parametry techniczne

Jak już wspomniano, w tym modelu zainstalowano dwie opcje silnika. Najpierw D-130, od którego wzięła się nazwa, a po 1981 roku D-160. Obie wersje były czterosuwowe z turbodoładowaniem. Różnica w liczbach to liczby mocy. W pierwszych wersjach 130 KM, w kolejnych 160. Oprócz głównego silnika wysokoprężnego ciągnik posiadał silnik benzynowy i podobniezwykły samochód, sieć elektryczna. Silnik gaźnikowy działał jako rozrusznik. Najpierw wystartował, a od niego wystartował główny silnik wysokoprężny. Jazda na benzynie nie jest zapewniona.

Teraz przejdźmy do innych parametrów ciągnika spycharki T-130. Charakterystykę maszyny można sprowadzić do dwóch słów - prostota i niezawodność. Może to również obejmować bezpretensjonalność. To dzięki tym trzem cechom spycharka znalazła zastosowanie na wszystkich budowach w Związku Radzieckim.

• Hamulce - opaska.
• Prześwit - 388 mm.
• Tor (należy zauważyć, że na tego typu sprzęcie termin ten charakteryzuje odległość między środkami torów) - 1888 mm.
• 4 manualna skrzynia biegów (z 8 stopniami do przodu, do tyłu - 4).
• Waga konstrukcyjna - 14320 kg.
• Długość - 5190 mm.
• Szerokość - 2495 mm.
• Wysokość (na dachu kabiny) - 3085 mm.

Maksymalna prędkość T-130, pomimo 8 biegów, wynosi tylko 12 km/h. Dlatego przy transporcie na duże odległości wykorzystywana jest kolej (konieczny jest demontaż łyżki spycharki i innych osprzętu) lub przyczepa niskopodłogowa. W tym ostatnim przypadku ciągnikowi muszą towarzyszyć funkcjonariusze policji drogowej.

Wniosek

Chociaż od pierwszego wydania minęło ponad 40 lat, T-130 jest nadal używany w wielu miejscach w Rosji. Spychacz, równiarka, nośnik drewna i proszek do pieczenia - można wymieniać możliwości użytkowania tego ciągnika przez bardzo długi czas. Nie należy też zapominać, że cena za niego jest kilka razy tańsza niż samochód zachodni z taką samązestaw funkcji. Tak, a ChTZ (producent ciągników) posiada zakład naprawczy do obsługi ciężkich ciągników własnej produkcji.