Motocykl "Mińsk": dane techniczne i parametry

2024 Autor: Erin Ralphs | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-19 18:17

Miński lekki motocykl drogowy, którego parametry techniczne były wówczas na dość wysokim poziomie, został wyprodukowany w fabryce MMVZ w Mińsku. Skrót MMVZ oznacza: Mińska Fabryka Motocykli i Rowerów. Obecnie zakład został przemianowany na OAO Motovelo. Produkcja motocykli w Mińsku rozpoczęła się w 1951 roku, kiedy to z Moskwy przeniesiono dokumentację zdobytego niemieckiego motocykla DKW RT-125, który stał się prototypem Mińska.

Pierwszy motocykl

Pierwszy motocykl „Mińsk”, którego parametry techniczne powtarzały główne parametry niemieckiego prototypu, został nazwany „M1A” i natychmiast stał się popularny w całym ZSRR. Lekki, bezpretensjonalny pojazd dwukołowy, na tle powojennego niedoboru, cieszył się dużym zainteresowaniem konsumentów. „M1A” produkowano w ogromnych partiach, ale zamówienia organizacji handlowych czasami przekraczały rzeczywistą liczbę wyprodukowanych motocykli. A ponieważ gospodarka ZSRR w tym czasie koncentrowała się na eksporcie towarów, M1A bardzo szybko została przeniesiona dorejestr nomenklatury eksportowej. Za granicą chętnie kupował produkty mińskiej fabryki.

Modele sportowe

Pojemność fabryki wystarczyła do produkcji planowanych produktów i rozwoju motocykli sportowych. W 1956 roku powstał prototyp Mińsk-M201K, przeznaczony do zawodów motocrossowych. W ten sposób motocykl z Mińska, którego parametry techniczne uznano za uniwersalne, stopniowo stał się sportowy. Potem były trzy motocykle „SzK-125” do wyścigów drogowych z silnikiem 23 KM. s. i wreszcie, kilka lat później, w 1961 roku, z linii montażowej zjechał prawdziwy motocykl wyścigowy M-211 z wymuszonym silnikiem i owiewką. Motocykle wyścigowe wielokrotnie wygrywały zawody w wyścigach drogowych w klasie samochodów lekkich z silnikami do 125 cm3, tworząc wysoką reputację zakładu produkcyjnego MMVZ.

Motocykle ludowe

Motocykle sportowe były produkowane w małych partiach, podczas gdy główna produkcja koncentrowała się na masowej produkcji motocykli drogowych dla ludności. W 1962 r. motocykl z Mińska, którego parametry techniczne pozwalały na wszelkie zmiany konstrukcyjne, został przerobiony na model Mińsk M-103. Ulepszony motocykl był produkowany do 1964 roku. Następnie model, po drobnych zmianach, stał się znany jako „Mińsk M-104” i jako samodzielny projekt był również wprowadzany do produkcji przez trzy lata, od 1964 do 1967 roku. Następnie z taśmy produkcyjnej zaczęły zjeżdżać motocykle Mińsk M-105, ichwydanie trwało do połowy 1971 roku. W ciągu następnych dwóch lat wyprodukowano model Mińsk M-106, a w 1973 roku do produkcji wszedł już zaktualizowany MMVZ-3.111, który był również produkowany przez kolejne trzy lata, aż do końca 1976 roku.

Motocykle „Mińsk” obecnie

Po modelu MMVZ-3 do seryjnej produkcji wprowadzono jeszcze dwa podobne rozwiązania, ale nie odnosiły one już sukcesu. Rynek był przesycony motocyklami z Mińska. Jednak najpopularniejszy motocykl „Mińsk-125” jest nadal poszukiwany wśród mieszkańców wsi, którzy są zmuszeni poruszać się w terenie. Przez ostatnie 15 lat Motovelo OJSC rozwijało ekskluzywne modele motocykli, takie jak Grif, Cadet, Lux, Polaris, maszyny, które z pewnością są ciekawe, ale nie mają perspektywy produkcji seryjnej. Motocykle mińskiej fabryki już dawno zrezygnowały z miejsca na rynku na rzecz bardziej nowoczesnych motocykli japońskiej produkcji, drogich, ale prestiżowych Hondy, Yamahy i Suzuki. A motocykl „Mińsk”, którego cena jest kształtowana z uwzględnieniem rzadkości, jest sprzedawany i kupowany przez miłośników rarytasów technicznych. Jego koszt w tym samym czasie może wynosić od 40 do 200 tysięcy rubli.