RAF-977: dane techniczne, zdjęcia, tuning i recenzje

2024 Autor: Erin Ralphs | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-19 18:17

Wielu z tych, którzy urodzili się i wychowali w Związku Radzieckim, prawdopodobnie pamięta małe minibusy, a może minivany - RAF-977. Model ten ma ciekawą historię, obecnie praktycznie nie ma, a odrestaurowane egzemplarze znajdują się w garażach kolekcjonerów.

Dziecko z Rygi

Stworzenie tego minibusa rozpoczęło się w 1958 roku w Rydze. Pierwszy samochód wzbudził wiele zarzutów i miał bardzo dziwną nazwę – „Festiwal”. Wszystko dlatego, że pokazali go całej społeczności motoryzacyjnej właśnie w dniu Festiwalu Młodzieży i Studentów w Moskwie.

Niestety projekt miał wady i spowodował wiele zarzutów.

Nadwozie nie miało odpowiedniej niezawodności, baza komponentów i zespołów do tego czasu była już bardzo przestarzała. Również przód nie wyglądał zbyt stylowo – przednie reflektory były osadzone zbyt blisko, a chromowany grill został wykonany ze zbyt cienkich poziomych prętów.

Na podstawie Wołgi

W tym samym czasie zakłady GAZ uruchomiły produkcję GAZ-21. A teraz latem pokazali nowy „Festiwal”. W przeciwieństwie do swoich pierwowzorów, gdzie nie było ciałałożysko, model ten miał prawdziwą ramę, którą projektanci zintegrowali z elementami mocy.

Możliwości jednostek z Wołgi ledwo pokrywały potrzeby minibusa, którego masa brutto przekraczała 2,5 tony, jednak w tamtych latach nie było jeszcze alternatywy. Ale tak czy inaczej, rząd zatwierdził produkcję RAF-977.

Rozpocznij w serii

Inicjatywa produkcji minibusów otrzymała wsparcie również na Łotwie. Wiele zostało zrobione, a wysiłki te nie poszły na marne. Zakład zaczął rozwijać produkcję, przeznaczono środki finansowe.

Przed masową produkcją autobus został ponownie sfinalizowany, poddany niewielkiej zmianie stylizacji. Dodatkowo zmienili nazwę. To już nie był „Festiwal” - teraz to RAF-977 „Łotwa”.

Zewnętrzne

Wygląd zewnętrzny był podobny do zachodnioniemieckich minivanów z Borgward.

Jednak to wcale nie jest plagiat. Wtedy, w latach 60., były to większość wszystkich wyprodukowanych samochodów. Projekt jest skromny, ale elegancki. Projektanci, którzy nad nim pracowali, mieli zdecydowanie dobry gust. Możesz zobaczyć, jak wyglądał RAF-977. Jego zdjęcie jest nadal zachowane i prezentowane w naszym artykule.

Wygląd jest szczególnie przyjazny. Projekt wyróżniał się uroczym „pyskiem”. Przedni panel miał dość skomplikowany kształt z odchyloną do tyłu przednią szybą. W tym celu wykorzystano nowe technologie, ale jakość zaskoczyła wszystkich. Był wysoki. Panel ten praktycznie nie miał wad. Na Otwór okienny nadwozia był dość sztywny. Osoby z doświadczeniem zauważą, że różne RAF-977 w różnych modyfikacjach mają różne panele przednie. Można to łatwo wytłumaczyć. We wcześniejszym modelu, gdzie są wąskie okienka, część tego panelu jest wygładzona, a optyka przesunięta nieco do przodu.

Późniejszy model z przodu otrzymał prostokątne tłoczenie, a przednie reflektory wystawały mniej.

Optyka

Reflektory są małe, a tylne są wykonane ze szkła, a nie z tworzywa sztucznego. Są bardzo podobne do tych, które zainstalowano na ZIL-130 z pierwszych lat. Z tyłu zainstalowano lampę do oświetlania tablicy rejestracyjnej. Każdy model miał własną latarkę.

Na początku w minibusie RAF-977 zainstalowano specjalne światło figurowe z Moskvich-402. Jednak później, po udoskonaleniach, tył ozdobiono półokrągłą oryginalną latarnią. Klamki i zamki w drzwiach pochodzą z Moskvich 407-q, a później, na początku lat 70., zaczęto używać klamek z 408. Następnie części te zostały przeniesione do RAF-2203.

Wewnątrz

Specjaliści, inżynierowie, projektanci i projektanci, którzy pracowali nad minivanem, dołożyli wszelkich starań, aby uzyskać możliwie najbardziej przestronne wnętrze przy niewielkich rozmiarach samochodu.

Kierowca i pasażer z przodu mogą zmieścić się kompaktowo po lewej i prawej stronie. Pomiędzy nimi był silnik.

Ta aranżacja była uważana za bardzo zaawansowane rozwiązanie w latach 50-tych i 60-tych. Ale są wady. Tak więc kierowca musiał jakoś się wpasowaćdość ograniczona przestrzeń między drzwiami a maską. Aby było trochę wygodniej, projektanci musieli odciąć górny róg kaptura z lewej strony.

Fotel kierowcy bardzo różnił się od tych, które są montowane w nowoczesnych samochodach. Tak więc nie było żadnych korekt. Poduszka i plecy były bardzo chude. Ale w przeciwieństwie do siedzeń w UAZ-452, wdrożono tam normalny, w pełni działający mechanizm, który przesuwał siedzenie tam iz powrotem. Jeszcze wygodniej było prowadzić samochód RAF-977 niż w Loaf - kolumna kierownicy jest tutaj krótka i niezbyt wysoka.

Panel

Zamiast niewygodnych, brzydkich, prymitywnych okrągłych urządzeń typu cargo, projektanci zdecydowali się na użycie bardziej „pasażerskiego” panelu z Moskvich. Ta kombinacja była również produkowana w Rydze. Po prawej stronie nie było schowka, ale pod panelem znajdowała się dość szeroka półka, na której można było schować drobiazgi.

Komfort sterowania

Pedał przyspieszenia i hamulca wydawał się być „wciśnięty” między maskę a układ kierowniczy. Tutaj wszystko nie jest takie proste – aby czuć się komfortowo, kierowca musi mieć określony rozmiar butów.

Wszyscy, którzy noszą rozmiar 43-45, mają trudności z pedałowaniem. Tak więc, już w 43. rozmiarze, po zwolnieniu pedału przyspieszenia zaczepia się on z tyłu pedału hamulca. To może być bardzo, bardzo niebezpieczne. Ale nie ma problemów w tenisówkach czy butach w rozmiarze 41.

Podczas skręcania w lewo możesz zaczepić się o klamki otwierające drzwi.

Jejz jakiegoś powodu podeszli zbyt blisko drzwi. Dźwignia zmiany biegów jest bardzo wygodna i ergonomiczna. Dźwignia jest wystarczająco długa i znajduje się bezpośrednio przy kierownicy, tuż pod ręką. Okazało się to znacznie wygodniejsze niż w kolejnych modelach, gdzie trzeba było sięgnąć w dół, aby przełączyć. Jeśli chodzi o schemat działania punktu kontrolnego, nie różni się on od GAZ-69.

Ponadto kierowca może kontrolować położenie żaluzji chłodnicy - jest do tego specjalna dźwignia. To rozwiązanie okazało się bardziej niezawodne, w przeciwieństwie do napędu kablowego w Moskwie czy Wołdze.

Miejsce dla pasażera

Bardzo dobre jest złe. Zapewne tym właśnie kierowali się projektanci i specjaliści od projektowania technicznego, opracowując fotel pasażera. Maska po stronie pasażera za bardzo odstaje i to pod odpowiednim kątem.

Po prawej stronie pod maską znajduje się gaźnik, a także filtr powietrza. Wieczko po prostu nie mogło się skurczyć.

Przestrzeń od maski do drzwi jest mniejsza niż po stronie kierowcy. Wszyscy, którzy siedzieli na tym krześle, stwierdzili, że było naprawdę bardzo tłoczno. Wsiadanie do kabiny również nie jest takie łatwe - w pobliżu znajduje się nadkole. Jedną ze specjalizacji samochodu RAF-977 jest karetka pogotowia. Musiało to być bardzo trudne dla kobiet.

Wentylacja naturalna

Z jakiegoś powodu drzwi były zbyt cienkie, do tego stopnia, że nie można było w nich zainstalować elektrycznie sterowanych okien. Szyba z boku nie spadła, można było otworzyć tylko okno. W suficie znajdowały się dwa włazy do wentylacji kabiny. Aby je otworzyć, wygodnydźwignia.

Boczne okna były przesuwane i zapewniały wentylację wyciągową. Jeśli chodzi o nagrzewnicę wnętrza, to znajdowała się ona pod przednim siedzeniem pasażera. Węże, którymi piec był podłączony do układu chłodzenia, znajdowały się tuż pod ich stopami. Wielu się o nie potknął.

Przedział pasażerski

I tutaj jest dużo wolnej przestrzeni, a podłoga jest idealnie płaska. Siedziska wykonane są na otwartej ramie. Poduszki do siedzenia są cienkie.

Pomiędzy tylnymi siedzeniami a tylną klapą znajdował się niespodziewanie duży bagażnik. Z tyłu tego minibusa jest znacznie więcej miejsca niż w większości innych podobnych modeli. Przestrzeń w kabinie była bardzo ważna dla karetki i różnorodnych laboratoriów. Pogotowie ratunkowe RAF-977 było pod tym względem bardzo wygodne.

Specyfikacje

Nadwozie wykonane jest w formie furgonetki lub minibusa. Jego konstrukcja jest nośna i wykonana jest ze stali. Jako jednostkę napędową zastosowano silnik ZMZ-21. Jego objętość robocza wynosiła 2,4 litra, moc - 75 koni mechanicznych. Skrzynia biegów miała tylko trzy biegi do przodu i jeden do tyłu. Maksymalna możliwa prędkość wynosiła 115 km/h.

Zawieszenie przednie jest niezależne, tylne jest zależne. Samochód miał napęd na tylne koła. GAZ-21 był używany jako platforma. Długość minibusa wynosiła 4,9 m.

Wykorzystywanie: gdzie i jak

Od lat 60. do 70. samochód był używany w wielu różnych przedsiębiorstwach i organizacjach sektora publicznego. Następnie 977I, a później IM zaczęto dostarczać do placówek pogotowia ratunkowego. Nieco później na tej podstawiemodyfikacje wypuściły samochód do transportu krwi. Teraz możesz kupić zmniejszony dokładny model - ambulans RAF-977 1:43.

Poza tym ten minibus był powszechnie używany jako taksówka o ustalonej trasie.

Model 977E był uważany za autobus turystyczny. Był szeroko wykorzystywany przez Intourist i inne organizacje turystyczne.

Eksport

Pod koniec lat 60. ten minivan był z powodzeniem eksportowany do krajów takich jak Bułgaria, Węgry, Kuba, a nawet Iran.

Do eksportu wprowadzono modyfikacje „Lux”. Przednia część została wyposażona w chowany dach, z tyłu wykonano otwarty bagażnik. We wnętrzu do dekoracji wykorzystano bogatsze materiały. Dodatkowo samochód posiadał krótkofalówkę dla przewodników wycieczek.

Nasze dni

Ale to wszystko pozostało w latach 70-tych. A dzisiaj prawie nie ma RAF-ów. Rzadko kiedy któryś z kolekcjonerów ma w garażu minibus RAF-977. Tuning to poszukiwanie całkowicie oryginalnych części zamiennych i wszelkich innych detali. Również karoseria jest pomalowana w oryginalne kolory dobrą farbą. Pierwsze zdjęcie pokazuje przykład takiego odrestaurowanego samochodu. Jak widać, nawet zapomniany czasami autobus może nabrać bardzo atrakcyjnego wyglądu. Oczywiście ten samochód nie nadaje się na co dzień (teraz gazele pełnią swoje funkcje) - najczęściej „na pokaz”.

Więc dowiedzieliśmy się, jakie właściwości techniczne ma minibus RAF-977, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz.