ZIL-111: zdjęcie, specyfikacje

2024 Autor: Erin Ralphs | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-19 18:17

Sowiecki samochód ZIL-111 należy do elitarnej klasy. Produkowany był w latach 1958-1967. w zakładzie Lichaczowa w Moskwie. Samochód nie trafił do masowej serii, zmontowano nieco ponad 110 egzemplarzy. Głównym przeznaczeniem pojazdu jest służenie głowom państwa radzieckiego. Ten model przyszedł zastąpić przestarzały ZIS-110. Zgodnie z zarządzeniem rządu biuro projektowe musiało opracować bardziej zaawansowaną maszynę w ciągu trzech miesięcy. Nowy projekt został częściowo skopiowany z modyfikacji amerykańskiego przemysłu motoryzacyjnego. Rozważ cechy tej elitarnej limuzyny.

Historia stworzenia

ZIL-11 różnił się od swojego poprzednika bardziej nowoczesnymi konturami, część nadwozia została skopiowana z kilku zagranicznych modyfikacji (tutaj śledzone są elementy z Buicka, Cadillaca, Packarda). Ogólnie rzecz biorąc, wygląd zewnętrzny modelu okazał się niezbyt reprezentacyjny, bez elementów, które sprawiłyby, że samochód reprezentatywnej kategorii byłby spektakularny i stylowy.

W rezultacie ogłoszono konkurs na najlepszy projekt wzorniczy. Zaproponowano kilka rozwiązań, z których większość bazowała na amerykańskich samochodach z lat 50-tych. Nie było nic w kopiowaniu obcych modyfikacjihaniebne, jednak konieczne było poznanie środka, w przeciwnym razie mogą pojawić się spory dotyczące licencji.

Ostateczna wersja ZIL-111 została zatwierdzona i zaczęła być montowana w osobnym warsztacie eksperymentalnym. Najpierw stworzyli kilka prototypów, po przetestowaniu których postanowili wypuścić limitowaną serię. Główny problem pojawił się przy tłoczeniu upierzenia, ponieważ wymiary skrzydeł zaktualizowanego samochodu wykraczały poza standardowe ramy. Rozwiązanie znaleziono tworząc ekskluzywny sprzęt, na którym zostały wykonane elementy projektu zewnętrznego.

Charakterystyka techniczna ZIL-111

Oto główne parametry planu wagowego:

• Długość/szerokość/wysokość – 6, 14/2, 04/1, 64 m.
• Tor przedni/tylny – 1,57/1,65 m.
• Rozstaw osi - 3,76 m.
• Prześwit - 21 cm.
• Waga wyposażonego samochodu wynosi 2,6 tony.
• Pojemność zbiornika paliwa - 120 l.

Charakterystyka jazdy i prędkości samochodu ZIL-111 spełniała normy przyjęte do klasyfikacji pojazdów obsługujących struktury rządowe. Na zewnątrz samochodu wyraźnie rozpoznawalne było pismo amerykańskich modyfikacji średniej klasy, w tym duże szyby, tylne błotniki przypominające płetwy, niskie lądowanie i niewielka dysproporcja między szerokością a wysokością samochodu. Podstawa typu ramowego pozwoliła wytrzymać wydłużone podwozie. Korpus nośny nie miał takiej wytrzymałości.

Silnik ZIL-111

Jednostka napędowa danego samochodu to gaźnik atmosferycznysilnik zużywający benzynę typu AI-93.

Główne parametry silnika:

• Objętość robocza - 5969 metrów sześciennych. zobacz
• Liczba cylindrów - 8 sztuk.
• Układ w kształcie litery V.
• Liczba zaworów - 16 sztuk
• Mechanizm operacyjny - wersja OHV.
• Kompresja – 9.
• Wielkość cylindra o średnicy 100 mm.
• Skok tłoka - 95 mm.
• Food - czterokomorowy system gaźnikowy typu K-85.
• Wskaźnik mocy - 200 koni mechanicznych.
• Głowica cylindra - stop aluminium.
• Materiał korpusu urządzenia - żeliwo.

Podwozie

ZIL-111 koncentruje się na niskich prędkościach. Głównym celem samochodu jest przewożenie głów i członków rządu w ramach konduktu, chodzenie na parady i spotykanie na lotnisku wysokich rangą gości. W zasadzie na tym kończy się funkcjonalność samochodu.

Jednocześnie podwozie pojazdu ma znaczny margines bezpieczeństwa. Taka siatka bezpieczeństwa jest potrzebna, aby samochód nie zepsuł się w najbardziej krytycznym momencie. Wzmocnione podwozie typu ramowego nosi przednie zawieszenie. Jego konstrukcja obejmuje niezależny zespół wielowahaczowy, drążek skrętny, sprężyny stalowe i wzmocnione amortyzatory hydrauliczne.

Tylny analogowy - typ zależny, wyposażony w sprężyny półeliptyczne, hydraulikę, przekładnię planetarną z mechanizmem różnicowym. Konstrukcja bloku jest ciągła, agreguje się z przeniesieniem przez dwusekcyjny wał kardana. Hipoidalne zaangażowanie wforma pary kół zębatych zapewnia cichą pracę urządzenia. Niewielki hałas zaobserwowano tylko podczas cofania.

System transmisji

Jeśli chodzi o skrzynię biegów, ZIL-111 jest wyposażony w dwubiegową automatyczną skrzynię biegów z transformatorem hydraulicznym i przekładniami planetarnymi. Prędkości są przełączane za pomocą przycisków znajdujących się po lewej stronie kolumny kierownicy. Przełożenia: (3, 54/1, 72/1, 0/2, 39) - główne/przód/sekunda/wstecz.

Modyfikacje

W 1959 r. regularny model ZIL-111, którego zdjęcie jest przedstawione powyżej, przeszedł pierwszy etap modernizacji, otrzymał nazwę 111A. Samochód został wyposażony w pierwszy w Unii specjalny klimatyzator, a także znacznie zmniejszono tylną szybę. Ta decyzja pozwoliła wzmocnić środki bezpieczeństwa i zwiększyć komfort poruszania się.

W 1960 roku faeton 111B został wyprodukowany w małej serii. Był to ogromny samochód z siedmioma siedzeniami, wyposażony w markizę składaną i rozkładaną za pomocą hydrauliki. Z założenia dach przypominał analogi stosowane w ZIS.

Zmodyfikowana wersja 111G stała się najbardziej znacząca w kierunku kardynalnych wdrożeń i przekształceń. Samochód otrzymał podwójne przednie reflektory, chromowane listwy boczne po bokach i unowocześnioną niklowaną osłonę chłodnicy. ZIL-111 (zdjęcie wnętrza poniżej) został wykończony w środku w zupełnie inny sposób, pojawił się nowy klimatyzator półukryty. W rezultacie pojazd stał się masywniejszy o 200kilogram i 50 milimetrów dłużej.

Później zaprojektowano bryczki paradne (ZIL-111D) w oparciu o model 111G. Pierwszy egzemplarz zjechał z linii montażowej w 1963 roku. Wyprodukowano tylko siedem egzemplarzy tego typu. Łączna liczba limuzyn typu open w oparciu o przedmiotową technologię wynosiła około 120 sztuk. W ten sposób rozwiązano problem z luksusowymi samochodami krajowymi.

Ciekawe fakty

Jeśli chodzi o faetona ZIL-11D, można zauważyć, że trzy samochody zostały wykonane wyłącznie w kolorze czarnym. Jeden egzemplarz trafił do NRD, jego dalsze losy nie są znane. Pozostałe dwie limuzyny długo stały w murach zakładu. Szaro-niebieskie odpowiedniki mają bardziej zabawną historię, okresowo pojawiały się na paradach przez długi czas.

Po raz pierwszy faeton udał się na Plac Czerwony w 1967 roku (parada z okazji pięćdziesiątej rocznicy Rewolucji Październikowej). Na ten termin przygotowano kilka samochodów z indeksem 114, ale te rządowe limuzyny nie dotarły na imprezę.

Przywódca ZSRR Nikita Chruszczow z całego serca podarował jeden faeton Comandante Fidelowi Castro. Władca Kuby wrócił do domu samolotem, a prezent przez długi czas docierał do celu drogą morską. Po przybyciu na wyspę ZIL-111 został uroczyście przekazany Fidelowi do użytku, a ambasador Alekseev poprowadził wydarzenie z Unii.