Samochód ZIS-115 - pancerna limuzyna Stalina

2024 Autor: Erin Ralphs | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-19 18:17

Era pojazdów opancerzonych dla pierwszych osób Związku Radzieckiego rozpoczęła się w 1935 roku. W tym czasie towarzyszowi Stalinowi dostarczono prezent z USA - opancerzony Packard w bieli. Liderowi nie spodobała się od razu nienomenklaturowa kolorystyka i została zmieniona na czarną, wyznaczając tym samym standard dla kolejnych samochodów pierwszych osób.

Kolor to chyba jedyna rzecz, która nie odpowiadała Stalinowi i przez kilka lat kilka partii opancerzonych Packardów było dostarczanych do ZSRR, aby służyć najwyższym stopniom KPZR (b). A jednak, jako prawdziwy „ojciec ludu”, Iosif Vissarionovich uważał za zły przykład, że najwyższe stopnie jeżdżą samochodami zagranicznymi. W 1942 roku podjęto decyzję o opracowaniu własnej limuzyny pancernej. Tak rozpoczęła się historia ZIS-115.

Samochód pancerny dla lidera

Pomimo kilku prototypów pomyślnie przetestowanych w latach 1946-47, pierwszy samochód pancerny klasy premium został oddany do użytku w 1948 roku. Samochód ZIS-115 został następnie wyprodukowany przez Moskiewskie Zakłady Samochodowe Stalinanazwany na cześć Lichaczowa. Ograniczona liczba egzemplarzy opuściła halę montażową, zgodnie ze specjalnym zamówieniem rządu Związku Radzieckiego, według niektórych doniesień łączna liczba nie przekracza 32 sztuk. ZIS-115 – pancerna limuzyna Stalina swoją nazwę zawdzięcza w dużej mierze temu, że sam przywódca był jedną z pierwszych osób, dla których ten samochód był przeznaczony.

Samochód rządowy z czasów właśnie zakończonej wojny musiał po prostu uosabiać całą siłę i potęgę sowieckiego kraju. Zgodnie z zaleceniami kierownictwa ZIS-115 miał stać się nie tylko wygodnym pojazdem godnym najwyższych rang, ale nie do zdobycia fortecą zdolną zapewnić maksymalny stopień bezpieczeństwa. Jednym z głównych zadań konstruktorów było zadbanie o to, aby reprezentacyjny samochód pancerny nie wyróżniał się z ogólnej masy transportu, nie przykuwając zbytniej uwagi.

Zwykłe VMS z sekretem

Tak więc ZIS-115 nie różnił się wyglądem od seryjnego samochodu ZIS-110. Charakterystyczne cechy to: dodatkowa wyszukiwarka świateł przeciwmgielnych na przednim zderzaku, mocowanie flagi, duże opony bez białych ścian bocznych, wybrzuszone kołpaki i zachmurzone szyby. Poza tym pojazdy są identyczne, z wyjątkiem specjalnego wyposażenia bezpieczeństwa, z którym próbowali projektanci. Grubość pancerza ZIS-115 wahała się od 4,0 do 8,6 mm i jest w stanie zapewnić niezawodną ochronę przed pociskami i odłamkami. Nie udało się przebić drzwi samochoduz jednej broni strzeleckiej. Istnieją różne opinie na temat całkowitej masy samochodu, w różnych źródłach podaje się wartości w zakresie od czterech do siedmiu ton. Jednostką napędową dla tej wagi ciężkiej był wymuszony 160-konny silnik z ZIS-110, który rozpędzał ten lekki samochód pancerny do 120 km/h przy zużyciu paliwa prawie 30 litrów na 100 km.

Funkcje

W maszynach zaprojektowanych do pracy z dużymi prędkościami na środkowym pasie złącza zainstalowano układ chłodzenia smaru. Kontrolę przeprowadzono za pomocą termometru wyświetlanego na desce rozdzielczej z wycinkiem wartości granicznych. W pojazdach ZIS-115 przeznaczonych do pracy na terenach górskich zainstalowano wzmocnione systemy chłodzenia wodą, aby zapewnić zwiększoną pracę pompy wodnej przy zwiększonych obrotach wentylatora. System zawierał zmodyfikowane koła pasowe, niestandardowe wentylatory i dodatkowe generatory.

Bezpieczeństwo

Limuzyna Stalina ZIS-115 miała na swoje czasy unikalny system rezerwacji, dzięki czemu bliżej jej do pojazdu bojowego niż do samochodu osobowego. System rezerwacji kapsułek był jednoczęściową powłoką osłoniętą częściami ciała. Takie podejście pozwoliło zewnętrznie niewiele różnić się od zwykłych samochodów, nie wyróżniając się w ruchu ulicznym, najpotężniejszy pancerz był ukryty przed oczami zwykłych ludzi. Kapsuła pancerna została wyprodukowana osobno w zakładzie wojskowym pod Moskwą pod oznaczeniem „Produkt nr 100”. Każdy pancerny kadłub był produkowany indywidualnie pod konkretny egzemplarzZIS-115, o czym świadczy specjalny numer akcesoryjny, był testowany na poligonie wojskowym pod kątem penetracji. Montaż pojazdów opancerzonych odbywał się w osobnym warsztacie ze specjalnym indywidualnym systemem dostępu.

75mm szkło kuloodporne. Ze względu na ogromną wagę (około 100 kg) do podnoszenia okien zastosowano specjalny hydrauliczny mechanizm podnoszący, a do ich opuszczania użyto specjalnego baranka, a szybę obniżono maksymalnie o połowę. Aby zapobiec przypadkowemu lub niepożądanemu otwarciu drzwi w podróży, zostały one wyposażone w specjalne łańcuszki. ZIS-115 Stalin nie był wyposażony w przegrodę między siedzeniem kierowcy a przedziałem pasażerskim. Ta charakterystyczna cecha samochodu bazowego ZIS-110 sprawiała, że samochód pancerny bardziej przypominał dużego sedana niż limuzynę. Według niektórych informacji brak podziału był pragnieniem samego Józefa Wissarionowicza, motywowanym faktem, że nie ma on tajemnic przed ludem.

Komfort

Samochody ZIS-115, choć selektywnie, były wyposażone w klimatyzatory. Instalacja znajdowała się w bagażniku, kanały powietrzne znajdowały się po obu stronach tylnych siedzeń. Fotele zostały obite pierzową, kosztowną tkaniną tapicerską, a przednie siedzenia zostały ręcznie obszyte skórą.

Jeden samochód jest dobry, ale Bóg ratuje bezpieczniejsze

Nie było przypadku, aby Stalin używał tego samego samochodu do podróży dwa razy z rzędu. Tablice rejestracyjne, które, również ze względu na dodatkowy reflektor, zostały zamontowane wyłącznietył, zawsze zmieniany po każdej jeździe. Żaden z pracowników kremlowskiego garażu, a nawet strażnicy do ostatniej chwili nie wiedział, który z samochodów będzie wyjazdem. Podobnie było z trasą, która jak zwykle mogła się zmienić niemal w ostatniej chwili.

Legendarny samochód

Era sowieckich pojazdów opancerzonych dla członków rządu zakończyła się wraz ze śmiercią Stalina. Legendarny samochód Stalina ZIS-115 stał się nieistotny. Jego wydanie zostało przerwane. Kilka egzemplarzy samochodów pancernych Stalina zostało przekazanych przywódcom partyjnym krajów obozu socjalistycznego, reszta została zniszczona pod nadzorem specjalnych komisji i po podpisaniu niezbędnych aktów. Powody, dla których podjęto decyzję o złomowaniu ZIS-115, nie są znane, ale według niektórych szacunków w różnych kolekcjach zachowało się tylko osiem z tych unikalnych samochodów. Najpopularniejsza opinia o podstawach niszczenia samochodów pancernych Stalina jest taka, że zainteresowanie tymi pojazdami ze strony nowego kierownictwa partii było zerowe, a przekazanie takiego sprzętu osobom trzecim było niemożliwe, ponieważ zostało sklasyfikowane jako „tajne”.