KAvZ-685. Radziecki autobus klasy średniej

2024 Autor: Erin Ralphs | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-19 18:17

Bohaterem dzisiejszego artykułu jest autobus KAVZ-685. Te samochody są produkowane w Kurgan Bus Plant od 1971 roku. Ten autobus jest bardziej małej klasy niż średniej. Nie miał określonego celu, tej uniwersalnej maszyny. Transport ten obliczono na pracę na terenach wiejskich, głównie na drogach gruntowych. W tym celu był dobrze wyposażony technicznie, miał niezbędne marginesy bezpieczeństwa i miał wysoki dośrodkowanie. Przyjrzyjmy się bliżej temu pojazdowi. Bardzo ciekawe są stare autobusy. Mają wyjątkową historię, teraz prawie nikt już na nich nie jeździ.

Historia modelu

Historia tego autobusu zaczyna się wraz z otwarciem fabryki. To było w 1958 roku. Pierwszą rzeczą, którą zrobiono w zakładzie Kurgan, był 651. model. Prace nad rozwojem tych maszyn rozpoczęły się w latach 40-tych ubiegłego wieku. Model został zbudowany na podwoziu i głównych komponentach GAZ-51. Tak więc, kiedy w latach 60. GAZ zaczął produkować nowy GAZ-53A, fabryka Kurgan przygotowała się do stworzenia nowych autobusów na tym podwoziu.

Pod koniec lat 60. zaczęły pojawiać się pierwsze prototypy KAVZ-685. Te pierwsze samochody miały nieco inną konstrukcję, nie taką samą jak na bazie GAZ-53A dla nich. Oto kolejna wyściółka grzejnika. Oświetlenie zostało przedstawione jako system czteroczynnikowy. Nieco później projektanci postanowili porzucić ten projekt. W serii pojawiły się autobusy z tradycyjną przednią częścią bazy GAZ.

Aby rozpocząć masową produkcję autobusów, kierownictwo zakładu przeprowadziło całkowitą przebudowę przedsiębiorstwa. W ten sposób obszary produkcyjne znacznie się rozszerzyły.

Rekonstrukcja zakończyła się sukcesem iw 1971 roku z linii montażowej zjechał pierwszy KAVZ-685. Modele produkcyjne miały standardową maskę, ale nadal nieznacznie różniły się od głównych serii konstrukcją przednich szyb. Pełnoprawną produkcję seryjną rozpoczęto w 1973 roku. W 1974 roku z linii montażowej w przedsiębiorstwie zjechał 100-tysięczny egzemplarz. Przez cały okres produkcji model kilkakrotnie zmieniał się zarówno pod względem konstrukcyjnym, jak i technicznym.

KavZ-685: specyfikacje

Ten model zastąpił 651. autobus. Jednak projekt niewiele się zmienił. Tutaj widzimy samochód z układem maski i niezbyt dużą pojemnością. Autobus był bardzo łatwy w obsłudze i, jak już wiemy, został zaprojektowany do pracy na drogach gruntowych.

Chociaż podwozie starych i nowych modeli nadal miało różnice, a stary autobus Kurgan również bardzo różnił się od nowego, w nowym modelu widzimy duże gabaryty, nowoczesne, biorąc pod uwagę, że mamyAutobusy ZSRR, projekt. Nowy pojazd mógł pomieścić 28 osób, miał dobre parametry techniczne, dynamiczne i trakcyjne. Cechy tego przodka współczesnych autobusów w pełni odpowiadały ówczesnym wymaganiom.

Silnik

Pierwsze modele KAVZ-685 były wyposażone w czterosuwowe ośmiocylindrowe silniki gaźnikowe. Były to ZMZ 53A. Cylindry w tych jednostkach napędowych zostały ułożone w kształcie litery V.

Moc tego silnika wynosi 120 KM. Z. Częstotliwość obrotów wynosiła 3200 obr./min. Silnik miał wtedy dobry moment obrotowy – 245 N/m. Pojemność silnika wynosiła 4,25 litra. Samochód potrzebował 24 litrów paliwa na 100 km. Zbiornik autobusu miał pojemność 105 litrów. Maksymalna prędkość na tym silniku wynosiła 90 km/h.

Transmisja

Tu wszystko jest takie samo jak w GAZ. KAVZ-685 był wyposażony w czterobiegową skrzynię biegów. Wiadomo, że pudełko było nieco zmodyfikowanym modelem skrzyni biegów GAZ-5312. Skrzynia biegów, po usprawnieniach, otrzymała synchronizatory na biegu trzecim i rozdzielczym.

Sprzęgła w tych maszynach były suche, jednotarczowe. Mechanizm był sprężynowy, peryferyjny. Sprzęgło zostało załączone za pomocą siłownika hydraulicznego.

Układ hamulcowy

Hamulce zostały zaimplementowane jako system dwuobwodowy. Same hamulce były hamulcami bębnowymi, które działały na wszystkie koła. Do uruchomienia hamulca inżynierowie wykorzystali również napęd hydrauliczny, który również został wyposażony we wzmacniacz podciśnienia.

Geometria

Nadwozie miało długość 6,6 m, szerokość 2,55 m, wysokość autobusu 3,03 m. Rozstaw osi 3,7 m, a prześwit 265 mm.

Masa własna tego pojazdu wynosi 4,08 tony Masa całkowita wynosi 6,5 tony Układ kół podwozia to 4 x 2. Najmniejszy promień skrętu tego pojazdu wynosił 8 m.

Ciało

Nie ma tu nic nowego do powiedzenia. Podobnie jak wszystkie inne autobusy ZSRR, nadwozie tego autobusu również zostało wykonane z litego metalu. Karoseria została wykonana w układzie maski. Maska umożliwiła znaczne uproszczenie dostępu kierowców i mechaników samochodowych do elementów wewnętrznych i jednostki napędowej. Dzięki temu prace serwisowe i naprawcze można przeprowadzić szybko i sprawnie.

Wewnątrz

Wnętrze autobusu pozwoliło wygodnie zmieścić się 28 pasażerom. Miejsc było 21. Aby pasażerowie mogli usiąść, projektanci przewidzieli tylko jedne drzwi boczne. Wnętrze posiadało również wyjście awaryjne tylnymi drzwiami. O salonie też nie ma wiele do powiedzenia, ale miał doskonały system ogrzewania. Nawet w ekstremalnych mrozach doskonale ogrzewała wnętrze. System wentylacji jest naturalny. W tym celu inżynierowie i projektanci dostarczyli boczne okna, a także włazy.

Aby pasażerowie mogli wygodniej korzystać z tego pojazdu, w kabinie przewidziano dla nich miękkie siedzenia. Osobno chcę powiedzieć o tkaninie tapicerki siedzenia. Był bardzo wytrzymały i mógł z łatwością wytrzymać więcej niż jeden lub dwa sezony, zanim został wymieniony. Kierowca nie oddzielał się od pasażerów. Tak więc normy bezpieczeństwa nie przewidywały przegród. Kierowca dotarł do swojego miejsca pracy osobnymi drzwiami.

Fotelik kierowcy

Miejsce pracy spełniało wszystkie warunki, aby kierowca nie męczył się podczas regularnych lotów. Fotel można było odsuwać od deski rozdzielczej, a także regulować kąt nachylenia.

Starsze autobusy nie były wyposażone we wspomaganie kierownicy, ale kierownica tego samochodu miała dużą średnicę, co ułatwiało sterowanie. Wszystkie potrzebne pokrętła i przełączniki znajdowały się w dogodnych miejscach.

Na desce rozdzielczej były tylko rzeczy niezbędne. Dlatego projektanci i inżynierowie zadbali o to, aby uwaga kierowcy nie była rozproszona.

Lustra były nierealistycznie duże. Mówili o wymiarach ciała. Okazało się więc, że znacznie poprawiło widoczność drogi. Przednia szyba miała przegrodę. Każda część została wyposażona w płyn do mycia szyb. Dzięki temu szkło było czyste i nie przeszkadzało w prowadzeniu.

Informacje o naprawie i serwisie

Warto powiedzieć, że te modele praktycznie nie sprawiały problemów ani kierowcom, ani mechanikom samochodowym. Samochód bazował na GAZ-53A, który przed użyciem go do budowy autobusu przeszedł wiele testów. Podwozie w zakładzie Kurgan było doskonale przygotowane do pracy w przypadku braku dróg asf altowych.

Ponieważ ówcześni inżynierowie, tworząc nowy model, starali się zbudować samochód w taki sposób, aby jak najbardziej ujednolicićgłówne komponenty ze starymi modelami, wtedy bez problemu dostali niezbędne części zamienne. Autobus KAVZ-685 i jego konstrukcja pozwoliły mechanikom łatwo wykryć usterki w przypadku awarii i równie szybko pracować nad ich eliminacją.

Modyfikacje

Różne modyfikacje wyszły na podstawie tego modelu. Zostały stworzone do użytku w częściach kraju o różnym klimacie. Model 685C został opracowany do jazdy w regionach północnych. Panowały tam bardzo niskie temperatury powietrza, dlatego auto zostało wyposażone w cieplejsze poszycie, podwójne szyby i ogrzewanie silnika.

Były też inne modele. Na przykład 685G był przeznaczony dla obszarów górskich. Aby samochód mógł bezpieczniej pokonywać serpentyny górskich dróg, autobus został wyposażony w specjalne dodatkowe hamulce i retardery, a w kabinie pasażerów zainstalowano pasy bezpieczeństwa.

Na zakończenie

Jak na swój czas był to świetny autobus. Inżynierowie wykonali dobrą robotę. Czasami te samochody można jeszcze zobaczyć gdzieś na wiejskich drogach. Wciąż gdzieś pracują - to oznacza sowiecka jakość.