Recenzja samochodu „Fiat Uno”

2024 Autor: Erin Ralphs | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-19 18:16

Włochy słyną nie tylko z wykwintnej kuchni, ale także z potężnych samochodów sportowych, takich jak Ferrari, Maserati i Afla Romeo. Ale niewiele osób wie, że wszystkie te firmy należą do koncernu Fiata. W latach 80-tych firma ta wyprodukowała pierwszy w swojej historii kompaktowy mini-samochód „Fiat Uno”. Samochód okazał się tak udany, że zdobył nagrodę Samochodu Roku. Produkcja seryjna tych samochodów trwała aż 12 lat. W tym czasie wydano około 8 milionów egzemplarzy. Czym jest Fiat Uno? Recenzje właścicieli, specyfikacje i więcej zostaną przedstawione w dalszej części artykułu.

Projekt

Subkompakt „Uno” był pierwszym samochodem, w którym nie zastosowano już chromowanych elementów charakterystycznych dla samochodów z tamtych lat. Projekt został opracowany przez Giogento Giugiaro, który przewidział modę motoryzacyjną na kilka lat.

W 2017 roku ten projekt jest oczywiście zauważalnie przestarzały. Alesukces polega na tym, że samochód z 1983 roku wygląda jak z lat 90-tych. Nawet teraz Fiat Uno nie wygląda jak jakiś dinozaur, który powstał z przeszłości. Ze względu na niski koszt maszyna ta cieszy się dużym zainteresowaniem wśród młodych ludzi. „Fiat Uno” ma ogromny potencjał tuningowy. Przy minimalnych zmianach (golenie ciała i piękne felgi aluminiowe) możesz uzyskać nierealistycznie piękny samochód.

Wymiary, prześwit

Maszyna ma bardzo kompaktowe wymiary. To duży plus, jeśli korzystasz z samochodu w dużym mieście, zauważają właściciele. Fiat Uno ma 3,69 m długości, 1,55 m szerokości i 1,45 m wysokości.

Rozstaw osi ma długość 2,36 metra, co pozwala pokonywać duże nierówności i podjazdy nawet przy 15 cm prześwicie. Maszyna posiada również mały promień skrętu (4,7 metra).

Specyfikacje

Pierwsze modyfikacje samochodu były wyposażone w silnik benzynowy o pojemności 900 cm3 i mocy 45 koni mechanicznych. Ale nawet z nim samochód pewnie przyspieszył do 140 kilometrów na godzinę. Dwa lata później w składzie pojawił się nowy silnik Fire. Przy objętości 999 centymetrów sześciennych rozwinął moc 55 koni mechanicznych. Jednostka posiadała 8-zaworowy wtrysk benzyny i była produkowana w technologii zautomatyzowanej. Większość 1-litrowych Fiatów została wyprodukowana na eksport. W szczególności niektóre okazy znajdują się w Brazylii do dnia dzisiejszego.

W samochodzie zainstalowano również 1,1-litrowy silnik benzynowy. Jego maksymalna moc wynosiła57 „koni”. Były też większe jednostki. Były wersje z półtoralitrowym silnikiem o mocy 76 koni mechanicznych.

Fiaty Diesla

W składzie nie zabrakło również elektrowni na paliwo stałe. Podstawowym silnikiem był 58-konny silnik atmosferyczny o pojemności 1,7 litra. Ponadto Fiat został wyposażony w silnik o pojemności 1,9 litra. Ze względu na brak turbiny silnik ten osiągnął moc zaledwie 60 koni mechanicznych (obecnie z tej objętości usuwa się ponad 150 KM). Nieco później linię uzupełniono o silniki turbodiesel.

To był 8-zaworowy agergat R4. Przy pojemności roboczej 1,4 litra rozwijał moc 71 KM. Zastosowanie turbiny dało znaczny wzrost mocy i dynamiki. Przyspieszenie do setek zajęło 12,4 sekundy. A maksymalna prędkość wynosiła 165 kilometrów na godzinę. To były doskonałe liczby jak na tamte lata.

Obciążone Unie

Jak wiecie, w linii samochodów kompaktowych zawsze jest wersja doładowana z jakimś silnikiem z turbodoładowaniem. Fiat nie jest wyjątkiem. W 1985 roku pojawiła się modyfikacja Uno Turbo z silnikiem o pojemności 1,4 litra. Jego całkowita moc wynosiła 100 koni mechanicznych. Ze względu na niską masę własną (około 800 kilogramów) był to prawdziwy „wyścig broni”, który mógł dać szanse pełnowymiarowym sedanom BMW i Mersedes. Przyspieszenie do setek zajęło tylko 8,3 sekundy. A maksymalna moc wynosiła około 200 kilometrów na godzinę. Jeśli chodzi o zużycie paliwa, mieściło się ono w granicach 5,6 – 10 litrów na sto, w zależności odwarunki pracy.

Niezależnie od rodzaju silników, Fiat był wyposażony w 5-biegową manualną skrzynię biegów.

Co mówią recenzje Fiata Uno?

To dość rzadki model w Rosji. Mimo dużej popularności w Europie, samochód ten nie stał się bestsellerem na rodzimym rynku. Jeśli chodzi o recenzje, właściciele często mają do czynienia ze zużytymi sprężynami zawieszenia. Od tylu lat ciche bloki dźwigni i przegubów kulowych zawodzą. Choć sama konstrukcja podwozia jest bardzo prosta: z przodu - kolumny resorów, z tyłu - belka. Pod względem ergonomii samochód jest znacznie wygodniejszy niż G8 czy Tavria.

Jedyny problem to znalezienie części zamiennych. Fiat Uno przestał istnieć w 1995 roku i nie ma możliwości znalezienia nowej części. Z dużym trudem można znaleźć części zamienne z demontażu. Ale czasami są też w stanie „śmierci”.

Wniosek

Więc dowiedzieliśmy się, jakie recenzje ma „Fiat Uno”, zbadaliśmy parametry techniczne. Samochód ma spory potencjał do tuningu zewnętrznego, ale jeśli chodzi o znalezienie części zamiennych, może sprawić właścicielowi spore kłopoty. Trzeba to zrozumieć, bo włoski samochód ma już ponad 30 lat.