BTR "Bucefał": charakterystyka i zdjęcia

2024 Autor: Erin Ralphs | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-19 18:18

Pod koniec 2013 roku na światowej sławy wystawie IDEX-2013, która corocznie odbywa się w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, Ukraińcy zaprezentowali nowość w swojej produkcji broni. Jest to transporter opancerzony Bucephalus, stworzony na bazie BTR-4, ale mający wiele różnic w stosunku do swojego poprzednika. Producent informuje, że nowa maszyna jest modelem „fundamentalnie nowym”, ale jest znacznie lepiej zabezpieczona.

Podstawowe informacje

Wygląd nowej maszyny to nie tyle owoc pracy specjalistów z zakładu w Małyszewach, co próba sprostania współczesnym wymaganiom, jakie na światowym rynku stawiane są urządzeniom tej klasy na czas teraźniejszy. Przypomnijmy od razu, że poprzednik, BTR-4, został przyjęty na uzbrojenie Sił Zbrojnych Ukrainy dopiero w 2012 roku, a jego wygląd znacząco różni się od nowej modyfikacji. Obie maszyny zostały opracowane przez Biuro Projektowe Charkowa Morozowa.

Krótki opis standardowego BTR-4

Jeśli mówimy nawet o standardowym BTR-4, to nawet laik zauważy, że bardzo różni się odwcześniej stworzone transportery opancerzone. W szczególności z BTR-60/80. Ponadto transporter opancerzony Bucephalus ma wiele specyficznych cech, które odróżniają go od najnowszego rosyjskiego BTR-90.

W starym samochodzie przedział sterowania znajdował się w części dziobowej, a elektrownia znajdowała się pośrodku kadłuba. Silnik w poprzedniej wersji układu znajdował się bezpośrednio za miejscem pracy kierowcy, a przedział wojskowy (dość tradycyjnie) został przez projektantów umieszczony w przedziale rufowym. W zasadzie taki układ jest uważany za idealny w praktyce światowej.

Faktem jest, że możesz szybko zmienić wyposażenie i przeznaczenie przedziałów, w ciągu kilku dni zamieniając standardowe transportery opancerzone w specjalistyczne pojazdy rozpoznawcze, karetki pogotowia, miotacze ognia, modele rozpoznania radarowego itp.

Decyzja o dalszej modernizacji

Oczywiście przyjęcie tak obiecującego modelu do służby było triumfem resortu wojskowego. Ale już wtedy stało się jasne, że maszyna musi być pilnie rozwinięta, przekształcona w zaawansowaną broń do całkowitego przezbrojenia jednostek wojsk lądowych. W szczególności pilnie potrzebne było całkowite przemyślenie projektu w zakresie ochrony min. Specjalistom z Charkowa w pewnym stopniu udało się spełnić wszystkie te wymagania. Tak pojawił się transporter opancerzony Bucephalus.

Misja bojowa

Podobnie jak wszystkie pojazdy alternatywne, jest przeznaczony przede wszystkim do transportu personelu. Ponadto możliwe jest zapewnienie wsparcia ogniowego nawet w warunkachnowoczesna, wysoce zwrotna walka. Ukraińskie media podkreślają również, że transporter opancerzony Bucephalus (zdjęcie znajdziecie na łamach tego artykułu) może być używany przez wszystkie jednostki lądowe Sił Zbrojnych Ukrainy w każdych warunkach, w tym nawet skażenia radioaktywnego terenu po wrogu atak.

Szczególnie wyróżnia się idealną przydatnością maszyny do użytku przez siły specjalne i marines. Specyfikacje dostarczone przez producenta wskazują na przydatność do użytku w każdym klimacie, w całkowitych warunkach terenowych i o każdej porze dnia.

Główne specyfikacje

Załoga transportera opancerzonego Bucephalus składa się z trzech osób. To dowódca pojazdu, kierowca i strzelec. W zależności od zainstalowanego modułu bojowego, liczba transportowanych spadochroniarzy może sięgać nawet dziesięciu osób.

Wciąż nie wiadomo, jaką wagę ma BTR-4 „Bucephalus”. Wiadomo tylko, że standardowa waga to około 17 ton ze standardowym wyposażeniem i konwencjonalnym opancerzeniem. Najprawdopodobniej masa pojazdu osiągnie 22 tony, pod warunkiem zamontowania na nim nowych modeli bojowych i zestawów opancerzenia.

Opcje napędu

Istnieją trzy opcje dla zainstalowanych silników. Wszystko zależy od tego, czego chce konkretny klient. Można zainstalować niemieckie Deutz, „niezależne” ZTD, czyli Iveco, które niemal stało się głównym dostawcą pojazdów opancerzonych dla rosyjskich sił zbrojnych. Z reguły w większości samochodów można zobaczyć ukraińskiego ZTD-3A, który też się nie rozdajeimponujące 400 l/s.

W zestawie z automatyczną skrzynią biegów typu hydromechanicznego. Nawiasem mówiąc, na wystawie broni w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, o której wspominaliśmy na samym początku artykułu, został zaprezentowany BTR-4 Bucephalus, wyposażony w Deutz BF6M1015CP. Jego moc to już 450 l/s przy maksymalnej prędkości 100 km/h. Zasięg obiecany przez producenta to ponad 650 kilometrów.

Zwrotność i zdolność przełajowa

Te cechy są całkowicie identyczne z cechami starej wersji maszyny. Deweloperzy zapewniają jednak, że nawet przy zwiększonej wydajności rezerwacji nowy transporter nie stracił zdolności do pokonywania barier wodnych i rowów. Podobno ukraiński transporter opancerzony "Bucephalus" może poruszać się po wodzie z prędkością do 10 km/h. Można jednak wątpić w te cechy: liczba samochodów tej klasy, które mają podobny poziom opancerzenia i podobną prędkość pokonywania przeszkód wodnych, jest dość niewielka.

Jednocześnie wszystkie są wyposażone w bardzo mocne silniki i nowoczesne dysze wodne. W zasadzie niemiecka elektrownia nie jest zła, ale producent milczy o obecności sprzętu odrzutowego. Pływanie z prędkością 10 km/h, gdy uruchamianie odbywa się wyłącznie siłą obrotową kół, samochód o takiej masie raczej nie będzie w stanie.

Trudności w wyborze

Należy pamiętać, że przy dalszym wzroście masy bojowej nie trzeba już mówić o utrzymaniu przynajmniej pewnej pozytywnej pływalności. Wciąż potrzebowaćweźmy pod uwagę prosty fakt, że w ostatnich latach główni klienci broni na rynku w ogóle nie przejmują się tą wypornością. Głównymi kryteriami wyboru pojazdu bojowego są tylko dwie okoliczności:

• "przeżywalność samego transportera opancerzonego;
• wskaźnik przeżycia jego załogi i żołnierzy.

Oczywiście oznacza to starcie ogniowe z wrogiem, nie tylko w warunkach mniej lub bardziej zakrojonych na szeroką skalę operacji wojskowych, ale także podczas operacji pokojowych. W tym drugim przypadku bitwy często toczą się na zamkniętych obszarach miejskich, gdzie nawet nowoczesne czołgi z aktywnymi i dynamicznymi systemami ochrony mają bardzo trudny czas.

O ochronie balistycznej

Jednym z głównych powodów do dumy ukraińskiego „przemysłu obronnego” jest znacznie podwyższony stopień ochrony balistycznej, który demonstruje nowy BTR-4E „Bucefał”. W pełni zgodny z wymaganiami STANAG-4269, posiada piąty stopień ochrony. Mówiąc najprościej, pojazd teoretycznie jest w stanie wytrzymać ogień z automatycznej armaty kalibru 25 mm z odległości zaledwie 500 metrów.

Na dziobie widać te zmiany, które zostały wprowadzone w takim projekcie jak BTR-4E „Bucephalus” wyłącznie w celu zwiększenia „przeżywalności” na polu bitwy. W ten sposób przedni pancerz został zauważalnie wzmocniony, a wszystkie okulary kuloodporne (które zostały poddane ostrej krytyce) zostały ostatecznie całkowicie zlikwidowane. Dało to również dodatkową możliwość zainstalowania nawet dynamicznej ochrony. Należy pamiętać, że kraty są konstrukcyjnie przewidziane do ochrony przed rzucaniem granatów ręcznych i butelek.z łatwopalnymi cieczami.

O zbroi kopalni

Jeśli chodzi o wymagania dotyczące ochrony minowej, BTR-4 E "Bucephalus" teoretycznie radzi sobie z tym po prostu nieporównywalnie. Według standardów NATO maszyna jest w stanie wytrzymać eksplozję urządzenia wybuchowego, którego moc wynosi około ośmiu kilogramów TNT. Te wypowiedzi producenta budzą wśród ekspertów poważne wątpliwości: czy samochód o masie 17-22 ton i płaskim dnie jest w stanie wytrzymać tak poważne obciążenie?

Oczywiście, jeśli minę wykonał bardzo bezużyteczny saper, to są pewne szanse. Ale w przypadku prawidłowego wykonania i montażu jest mało prawdopodobne, aby BTR-4 "Bucephalus", którego właściwości odbiegały od czołgu, zdołał jakoś chronić załogę wewnątrz kadłuba.

Siła ognia samochodu

W tej kwestii nowy transporter opancerzony zdecydowanie nas nie zawiódł. Dlatego projektanci specjalnie dla niego opracowali wiele zdalnie sterowanych modułów bojowych, które poważnie zwiększają siłę ognia lekkich pojazdów opancerzonych. Na szczególną uwagę zasługują modele Sturm, Grad i Parus, BAU-32, a także liczne opcje produkcji zagranicznej, które w każdej chwili można zamontować na pojazdach takich jak BTR-4 Bucephalus. Zdjęcia tych opcji są częściowo dostępne w tym artykule.

Wróćmy do samego początku naszej historii. Na maszynie, która została zaprezentowana w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, znajdował się moduł bojowy Parus. Jej skład budzi szacunek:karabin automatyczny marki ZTM-1 o kalibrze 30 mm, dwa (współosiowe) karabiny maszynowe kalibru 7,62 mm i jeden granatnik AG-17, przeznaczony do niszczenia czołgów wroga.

Należy zauważyć, że wszystkie moduły strzelania mogą być kontrolowane (zdalnie) nie tylko przez strzelca, ale także przez dowódcę pojazdu. Obserwację przeciwnika i celowanie można prowadzić zarówno przy pomocy standardowych układów optycznych, jak i przy pomocy potężnych układów elektronicznych, które są w stanie skutecznie wykonywać swoje zadanie w nocy i w warunkach niedostatecznej widoczności.

Ponadto załoga może skupić się na obrazie, który otrzyma okrągła kamera zamontowana na zbroi. Obraz przesyłany jest na monitor umieszczony przed stanowiskiem dowódcy.

Do tego ostatniego jest również przeznaczony oddzielny moduł obserwacyjny „Panorama-2P”, który zapewnia najbardziej rozbudowany i szczegółowy obraz sytuacji bojowej wokół takiego pojazdu, jak BTR-4E „Bucephalus”. Zdjęcia tego nie oddają, ale widok z fotela dowódcy jest naprawdę znakomity.

Rozszerzenie możliwości transportu wojsk

Jeśli zainstalowano kompleks bojowy Parus, w przedziale wojskowym zmieści się co najmniej siedem osób. Najłatwiej jest dla dowódcy i kierowcy, którzy mogą dostać się do pracy korzystając z górnych włazów lub wdrapując się do środka po rampie. Specjalnie w tym celu projektanci przewidzieli niewielkie przejście między fotelami spadochroniarzy a przedziałami sterowniczymi.

Kolejny ciekawycechą jest nowa część rufowa, która wyróżnia "Bucephalus". BTR-3 i inne stare modele nie zapewniały tak korzystnych warunków do lądowania. W szczególności istnieje specjalna rampa, która nie tylko rozciąga się od rufy, ale stopniowo zapewnia opuszczanie na całej szerokości przedziału wojskowego. To sprawia, że lądowanie i wysiadanie jest tak łatwe, jak to tylko możliwe.

Ponadto ten element konstrukcyjny umożliwia przekształcenie transportera opancerzonego w doskonały transporter ładunków ponadgabarytowych, po prostu demontując fotele do lądowania. Sama rampa ma również małe opancerzone drzwi, które mogą służyć do dyskretnego wchodzenia i wychodzenia ludzi.

Doświadczenie bojowe

Wydarzenia rozgrywające się na wschodzie Ukrainy dały ukraińskim siłom bezpieczeństwa szansę wypróbowania swoich nowych maszyn w akcji. Wyniki były dość sprzeczne. Z jednej strony transportery opancerzone wydają się spełniać wszystkie stawiane wymagania. Z drugiej strony wszystkie strony konfliktu wielokrotnie odnotowywały poważne uszkodzenia, a nawet całkowitą awarię Bucefału, który był ostrzeliwany z konwencjonalnych ciężkich karabinów maszynowych.

Przypomnijmy, że sam producent gwarantuje ochronę załogi nawet wtedy, gdy znajdzie się pod ostrzałem z 25-mm pistoletu automatycznego. Wszystko to daje podstawy do twierdzenia, że stan ochrony tego transportera opancerzonego jest zbliżony (lub nieco wyższy) do opancerzenia krajowego BTR-80/82. Jeśli chodzi o siłę ognia, nie otrzymano żadnych wiarygodnych informacji w tym zakresie.