KrAZ-219: historia, dane techniczne, funkcje

2024 Autor: Erin Ralphs | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-19 18:18

Kremenczug Automobile Plant to ukraiński producent samochodów ciężarowych i komponentów do nich, założony w 1958 roku. W dalszej części artykułu rozważymy jeden z jego pierwszych modeli - KrAZ-219: dane techniczne, historia, funkcje.

Historia

Samochód został opracowany w Jarosławskiej Fabryce Samochodów w celu zastąpienia YaAZ-210, gdzie od 1957 do 1959 był produkowany pod nazwą YaAZ-219. Na tym samym podwoziu stworzyli ciągnik siodłowy o indeksie 221 i wywrotkę - 222. Następnie produkcja została przeniesiona do Kremenczug, w wyniku czego samochód zmienił markę, ale zachował indeks. Co więcej, jako pierwsi opanowali produkcję wywrotki. W 1963 r. KrAZ-219 został zastąpiony zmodernizowaną wersją 219B, która była produkowana do 1965 r. Następnie został zastąpiony przez KrAZ-257.

Funkcje

Ten pojazd to ciężka radziecka ciężarówka drogowa.

Ma trzyosiową konstrukcję ramy. Rozstaw osi wynosi 5,05 + 1,4 m, rozstaw przedni 1,95 m, rozstaw tylny 1,92 m. Wersje 221 i 222 miały podstawę skróconą do 4,08 + 1,4 m, w porównaniu do KrAZ-219. Zdjęcia zamieszczone w artykule,zademonstruj różnicę między nimi.

Samochód jest wyposażony w dwa zbiorniki paliwa o pojemności 225 l.

Podczas modernizacji z 1963 r. rama została ulepszona, a 12-woltowy układ elektryczny został zastąpiony 24-woltowym.

Kabina i nadwozie

Kabina samochodu jest drewniana z metalową wyściółką. Mieści kierowcę i dwóch pasażerów.

KrAZ-219 ma pokładową drewnianą platformę ze składanymi bokami i tylną burtą. Jego wymiary to 5,77 m długości, 2,45 m szerokości, 0,825 m wysokości. Wysokość załadunku wynosi 1,52 m.

Całkowite wymiary pojazdu to 9,66 m długości, 2,65 m szerokości, 2,62 m wysokości. Masa własna wynosi 11,3 t, masa całkowita 23,51 t. W stanie własnym przednia oś ma obciążenie 4,3 tony, tylna 4 tony, a z pełnym obciążeniem odpowiednio 4,67 tony i 18,86 tony.

Silnik

KrAZ-219 był wyposażony w pojedynczy zespół napędowy YaAZ-206A. Jest to dwusuwowy sześciocylindrowy rzędowy silnik wysokoprężny o pojemności 6,97 litra. Jego moc to 165 KM. Z. przy 2000 obr/min moment obrotowy - 691 Nm przy 1200-1400 obr/min

Zaktualizowana modyfikacja otrzymała ten sam zmodernizowany silnik YaAZ-206D. Wydajność wzrosła do 180 litrów. Z. i 706 Nm.

Istniały również alternatywne źródła energii. Przyjrzyjmy się, na czym mógłby jeździć KrAZ-219.

Istniał eksperymentalny wózek z silnikiem Diesla o nazwie DTU-10. Utworzono w UkrNIIproektw 1961 roku samochód otrzymał dwa dodatkowe trakcyjne silniki elektryczne o mocy 172 kW. Aby zaopatrywać je w energię, samochód został podłączony do sieci trakcyjnej za pomocą prętów odbierających prąd, jak trolejbus. Jego nośność wynosiła 10 ton.

Warto zauważyć, że jedną z innowacji w dziedzinie transportu ładunków jest droga elektryczna dla ciężarówek stworzona w Szwecji w 2016 roku. Podobny schemat transportu testowali ukraińscy projektanci ponad 55 lat temu: DT-10 do końca lat 60-tych. pracował na najdłuższej na świecie trasie trolejbusowej o długości 84 km Symferopol - Jałta. Jednak później samochód został przerobiony na zwykłą ciężarówkę, ponieważ ze względu na małą prędkość przeszkadzał w transporcie pasażerów na autostradzie, a pomysł nie był dalej rozwijany do użytku masowego.

Ponadto należy zauważyć, że olej rzepakowy jest obecnie używany jako surowiec do produkcji biodiesla. Ponadto istnieją opisy stosowania opartego na nim paliwa domowej roboty z dodatkiem metanolu, a nawet właśnie zużytego oleju roślinnego w silnikach wysokoprężnych ciągników MTZ i KhTZ. Dlatego przynajmniej teoretycznie można było eksploatować KrAZ-219 na oleju rzepakowym.

Transmisja

Samochód jest wyposażony w manualną 5-biegową skrzynię biegów. Suche sprzęgło jednotarczowe z serwomechanizmem sprężynowym

Drive - dwie tylne osie. Transfer case - dwustopniowy.

Podwozie

Zawieszenie przednie na dwóchpółeliptyczne resory wzdłużne z amortyzatorami hydraulicznymi dwustronnego działania, tylny jest typu wyważającego również na dwóch resorach półeliptycznych wzdłużnych.

Prześwit pod obiema osiami wynosi 290 mm.

Mechanizm kierowniczy ma konstrukcję „robakową” i „sektorową”. Wyposażony w pneumatyczny wzmacniacz.

Pneumatyczne hamulce szczękowe. Dodatkowo do skrzyni biegów jest hamulec ręczny z napędem mechanicznym, również hamulec szczękowy.

Opony - pneumatyczne, dętkowe, rozmiar 12.00-20 (320-508).

Od 1960 do 1962 opracowywano śmigła kombinowane, w tym dwie pary małych kół prowadzących do jazdy po szynach.

Wydajność

Udźwig samochodu wynosi 11,3 tony, promień skrętu wzdłuż toru przedniego koła zewnętrznego wynosi 12,5 m. Maksymalna prędkość to 55 km/h. Zużycie paliwa przy 35-40 km/h wynosi 55 litrów na 100 km.

Aplikacja

KrAZ-219 był używany głównie do transportu dużych i niepodzielnych ładunków. Ponadto stał się jednym z głównych ciężkich pojazdów armii. Na przykład pociski balistyczne R-5 były transportowane na takich pojazdach i montowane za pomocą egzemplarzy wyposażonych w dźwig, transportowano rury itp. KrAZ-221 był szeroko stosowany do holowania cystern lotniskowych TZ-16 i TK-22.

Modyfikacje

Na podwoziu KrAZ-219 zainstalowano różne urządzenia. Na przykład wspomniany transport na miejsca startu ciężkiego sprzętu rakietowegowykonywane za pomocą dźwigów. Od 1959 roku był to 10-tonowy diesel-elektryczny K-104 zakładu w Odessie, nazwany na cześć powstania styczniowego. Wkrótce został zastąpiony przez 16-tonowy K-162M Fabryki Żurawi Kamyshin. Pojawiła się także cywilna modyfikacja K-162, a także wersja na zimne warunki K-162S.

Ponadto w kopalni na naczepie, która holowała KrAZ-221, użyto montera rakiet balistycznych R-12U.

Wspomniany wyżej TZ-16 (TZ-16-221 lub TZ-16000) został wyprodukowany przez zakłady Żdanowskiego. Zawiera zbiornik eliptyczny z ramą stalową podzielony na dwie komory na 7500 i 8500 litrów, silnik autonomiczny GAZ M-20, skrzynię biegów, dwie pompy odśrodkowe STsL-20-24, zestaw osprzętu technologicznego (rurociągi, liczniki, filtry, armatura, kontrolki i manometry, tuleje itp.), tylna kabina sterownicza. Wszystko to zostało zamontowane na dwuosiowej 19,5-tonowej naczepie MAZ-5204. Całkowita długość pociągu drogowego wynosi 15 m, waga - 33,4 tony.

ТЗ-22 wyprodukowany przez Czelabiński Zakład Budowy Maszyn (później Żdanowa Ciężkie Przedsiębiorstwo Budowy Maszyn) ma podobny projekt, ale większą pojemność 6000 litrów. Dodatkowo zainstalowano go na dwuosiowej 19,5-tonowej naczepie ChMZAP-5204M.

Początkowo TZ-16 był holowany przez poprzednika KrAZ-221 - YaAZ-210D. Następnie oba tankowce zostały przeniesione do KrAZ-258.

Na bazie tego samochodu powstała jednostka dla lotnisk: odkurzacz do usuwania kurzu zpasy startowe.

Na początku lat 60. zaczął instalować samochodową stację produkującą tlen na podwoziu KrAZ-219P. AKDS jest umieszczony w zamkniętym, zunifikowanym metalowym korpusie, produkowanym przez PO Box 4111 (dalej MZSA).

Wreszcie na podwoziu KrAZ-219 zamontowano pierwszą w ZSRR jednostkę do opracowania i rekonstrukcji studni A-40, stworzoną na bazie niemieckiej wciągarki SALZCITTER. Taka maszyna pojawiła się w 1959 roku