Uniwersalny ciągnik T-100: modyfikacje, specyfikacje i recenzje

2024 Autor: Erin Ralphs | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-19 18:17

Czelabińska Fabryka Traktorów w swojej długiej historii wyprodukowała wiele urządzeń, które stały się punktem orientacyjnym dla przemysłu Związku Radzieckiego. Uderzającym przykładem jest słynne „tkactwo” - uniwersalny ciągnik T-100.

Tworzenie modelu

Przemysłowy traktor radziecki, podobnie jak wiele innych typów sprzętu w tamtym czasie, nazwany na cześć IV Stalina S-100, przeszedł poważne zmiany na początku lat 60. XX wieku. Najpierw pojawiła się modyfikacja T-108. Został wydany tylko przez trzy lata. W 1964 roku zakład zaczął produkować „setki”. A cztery lata później ciągnik T-100 zdobył złoty medal na międzynarodowej wystawie.

Ciężki pojazd gąsienicowy został zaprojektowany z myślą o przemyśle i pracach budowlanych. Został zaprojektowany jako buldożer z lemieszem napędzanym linką. Później zdecydowano się na uaktualnienie, aby korzystać z różnych załączników. W przeciwieństwie do swojego poprzednika, który miał tylko dwie modyfikacje, na bazie gąsienicowego T-100 wyprodukowano czternaście rodzajów sprzętu specjalnego.

„Sotka”, jako ciągnik przemysłowy, należał do 10 klasy trakcji. Nawiasem mówiąc, nowoczesnykołowy T-25 (100% ciągnik uniwersalny, jak go dumnie nazywa się) należy do klasy trakcji 0, 6. Ta kategoria jest określona przez maksymalny wysiłek, jaki w określonych ściśle określonych warunkach może rozwinąć pojazd kołowy lub gąsienicowy.

Specyfikacje

Sądząc po opiniach użytkowników, parametry techniczne ciągnika T-100 są lepsze niż w przypadku S-100. A wszystko dzięki zastosowaniu innego silnika. Dlatego znalazła szersze zastosowanie w gospodarce narodowej. Masa konstrukcyjna ciągnika wynosi 11,1 t. Silnik wysokoprężny o pojemności skokowej cylindra 15,5 litra osiągnął maksymalną moc 108 litrów. Z. przy prędkości wału korbowego 1070 obr./min. Przy niskich prędkościach wielotonowy pojazd zużywał prawie 20 litrów oleju napędowego na godzinę. Ale zbiornik miał około 240 litrów.

„Sotka” rozwinęła siłę nominalną (6 tf) na drugim biegu przy prędkościach do 4 km/h. Odpowiada to szóstej klasie trakcji maszyn rolniczych. Do wyższej, dziesiątej kategorii pod względem maksymalnej siły pociągowej (9,5 tf) na pierwszym biegu i prędkości poniżej 2,5 km/h, ciągnik T-100 należał do klasyfikacji przemysłowej. A to jeszcze nie wszystko. Siła trakcyjna zmniejszała się wraz ze wzrostem prędkości. Konsumenci twierdzą, że na piątym biegu było to maksimum – ponad 10 km/h. Niezły wskaźnik! Ale siła ciągnąca wynosiła 2 tf.

Elektrownia ciągnikowa

Elektrownia zastosowana w ciągniku S-100 była poważniezmodernizowany specjalnie pod „splot”. I dostałem numer D-108. Czterocylindrowy czterosuwowy silnik miał masę ponad 2 ton. Układ silnika nie uległ zmianie, natomiast komora, w której następuje tworzenie mieszanki i spalanie paliwa, jest wykonana w denku tłoka. Miał też dwa zgarniacze oleju i trzy pierścienie dociskowe. Tuleje z brązu zostały wciśnięte w głowice cylindrów do montażu wtryskiwaczy. Zamiast jednego otworu natryskowego zaczęli robić pięć. Dodatkowo w filtrze oleju zainstalowano wirówkę.

Ciągnik T-100 był pierwszą maszyną przemysłową, w której zastosowano silnik rozruchowy. Przy pomocy instalacji P-23 z rozrusznikiem elektrycznym zimą uruchomiono główny silnik wysokoprężny. Sądząc po opiniach osób, które przynajmniej raz w życiu jeździły tą maszyną, w ciągniku zastosowano inny przydatny mechanizm. Jest to urządzenie próżniowe, które było zasilane energią spalin. Umożliwiło to tankowanie zbiorników znajdujących się poniżej poziomu zbiornika paliwa.

Przekładnia ciągnika

W przeciwieństwie do silnika, nie przeszedł większych zmian. Opinie użytkowników wskazywały, że sprzęgło, które jest oddzielną jednostką, jest łatwe do demontażu. Suche sprzęgło jednotarczowe sterowane było z kabiny za pomocą specjalnej dźwigni, dzięki mechanizmowi sterowania dźwigniowo-krzywkowego. Mechaniczna, trójdrożna, odwracalna skrzynia biegów miała pięć biegów do przodu i cztery biegi wsteczne. Ukos centralny - z napędzanym kołem zębatym na kołnierzu i z zespołem prowadzącym, który byłwykonany na dolnym wale skrzyni jako całości.

Sprzęgła obrotowe były suche, wielopłytkowe. W nich napędzane tarcze wykonane są z okładzin ciernych. Mogły być kontrolowane przez ramiona serwa. T-100 to ciągnik, którego charakterystyka umożliwiła zmianę prędkości od 2,3 do 10,1 km/h na pięciu biegach podczas jazdy do przodu oraz od 2,8 do 7,6 km/h na czterech biegach wstecznych.

Podwozie

Opinie konsumentów są zgodne, że ciągnik gąsienicowy ma przewagę nad ciągnikiem kołowym pod względem drożności na miękkich glebach ze względu na mniejszy nacisk właściwy na glebę. W przypadku T-100 liczba ta wynosiła 4,6 N/cm2.

Jak kupujący stwierdzili w swoich recenzjach, główną wadą ciągnika gąsienicowego, ponownie w porównaniu z ciągnikiem kołowym, jest bardziej złożone urządzenie podwozia. Półsztywny system „setki” składał się z wózków gąsienicowych z urządzeniem wyważającym i gąsienic. Zostały wykonane w formie spawanej ramy o przekroju skrzynkowym. Ogniwa łańcucha gąsienicowego były połączone tulejami i umieszczonymi na nich kołkami. Tutaj też naprawiono buty o specjalnym profilu. Łańcuch montowany jest na kołach z mechanizmem napinającym, rolkami podtrzymującymi i podtrzymującymi. Zawieszenie wyważające zostało wykonane w postaci płyty sprężynowej z dwoma stabilizującymi, mniejszymi sprężynami.

Kabina ciągnika

T-100 (ciągnik) recenzje i teraz, na tle nowoczesnej technologii, są pozytywne. Wyposażony był w wygodną jak na tamte czasy kabinę. Został zainstalowany za silnikiem na sztywnej ramie. wewnątrz dlakierowca otrzymał miękkie siedzenie, oświetlenie oraz system wymuszonej wentylacji. Dziś niestety T-100 to ciągnik (zdjęcie poniżej), który stał się tylko wspomnieniem. Ale w latach 70. odpowiednio konkurował z technologią czołowych firm zagranicznych. Jednak to nie wystarczyło. I był używany tylko na budowach o znaczeniu sojuszniczym, na przykład w BAM.

Wymiary

Wymiary ciężkiego ciągnika gąsienicowego (dł. × szer. × wys.) - 4,3 × 2,5 × 3,1 m. Długość powierzchni nośnej torów - 2,4 m, tor - 1,9 m, prześwit - 0,3 m. Innym ważnym wskaźnikiem technologii jest specyficzne zużycie metalu. To prawie 103 kg/hp

Modyfikacje ciągnika

Na samym początku „splot” był agregowany za pomocą buldożera DZ-53, w którym lemiesz sterowany był kablem. Następnie został zmodernizowany poprzez zamontowanie nowocześniejszego układu hydraulicznego. Nowy samochód otrzymał oznaczenie DZ-54. Wyprodukowano już czternaście rodzajów osprzętu do użytku w różnych pracach budowlanych i drogowych. Były to frezarka do pni, podkaszarka, zrywak, odkamieniacz i ekspander. Kafary, dźwigi i układacze rur zostały zamontowane na podwoziu T-100.

W recenzjach zwykłych kierowców ciągników stwierdzono, że modyfikacja T-100 MGP miała osprzęt hydrauliczny, system montowany z przodu, a zamiast wyciągarki sztywny zaczep. Zapewniał mechanizmy wyjściowe do podłączenia wału odbioru mocy i systemu montowanego z tyłu. Obie te modyfikacjeprodukowany jako bagno, którego gąsienice miały szerszy przekrój - T-100 B i T-100 BG.

Litera „T” w nazwie oznaczała układarkę rur, w której zamiast hydraulicznych systemów zawiasowych przewidziano mocowania dla wyspecjalizowanych jednostek i urządzeń. Ciągnik T-100 MGP-1 został wyprodukowany w wersji lekkiej bez kabiny. Ostatnią modyfikacją „setki”, produkowaną już równolegle z nowym T-130, był T-100 MZGP z hydraulicznymi serwomechanizmami do sterowania zakrętami. I być może tylko to można jeszcze znaleźć. A nawet kup.

Modyfikacje ciągnika dla rolnictwa

Miano używać ciągnika gąsienicowego T-100 w rolnictwie. Ale recenzje użytkowników wykazały, że jego prędkość jest bardzo niska. Dlatego nie otrzymał dystrybucji. Modyfikacja nosiła oznaczenie T-100 MGS. Miał zunifikowany układ hydrauliczny z oddzielnym agregatem i mechanizm tylnego podnośnika. Ciągnik T-100 MGS-1 nie posiadał tego mechanizmu. W miejsce wciągarki zainstalowano trzpień wału odbioru mocy. Dla porównania: T-25, jako 100% ciągnik rolniczy o wymiarach 3,0×1,5 m, może zmieniać prześwit i wysokość całkowitą w zależności od dołączonego wyposażenia. Zakres prędkości jazdy do przodu wynosi od 6 do 22 km/h.

Nazwa ciągnika T-100 - "splot" - stała się nazwą domową. Wciąż oznacza późniejsze modele: T-130, T-170, T-10. W porównaniu z nowymi, nowoczesnymi opcjami maszyna charakteryzuje się trudnymi i niewygodnymi dla kierowcy warunkami pracy. Mimoten przez cały czas był niezawodny i wytrzymały, prawie się nie złamał i miał wysoki krzyż.