Ciągnik T-125: urządzenie i główne cechy

2024 Autor: Erin Ralphs | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-19 18:17

W 1965 roku fabryka traktorów w Charkowie opanowała produkcję na małą skalę nowego trzytonowego pojazdu kołowego klasy, którego rozwój rozpoczął się w 1959 roku. Pierwsze partie maszyn do testowania w różnych warunkach pojawiły się na początku 1962 roku. Inicjatorem powstania takich ciągników był N. S. Chruszczow, który widział taki sprzęt podczas swojej wizyty w Stanach Zjednoczonych. Nowa maszyna została stworzona pod kierownictwem głównego projektanta zakładu HTZ A. A. Sosznikowa i otrzymała oznaczenie T-125. Jedną z głównych cech tej techniki było połączenie cech ciągnika o dużej prędkości ze zwiększoną zdolnością do jazdy w terenie i ciągnika.

Informacje ogólne

Głównym obszarem zastosowania nowego ciągnika były prace rolnicze, drogowe i transportowe. W warunkach polowych ciągnik T-125, dzięki obecności napędu na wszystkie koła, mógł wykonywać szeroki zakres prac w różnych warunkach glebowych. Koła o dużej średnicy zapewniały prześwit około 400 mm, który został zmniejszony o 50 mm podczas montażu mechanizmu łączącego. Poniższe zdjęcie przedstawia ciągniki T-125 i MTZ-52 na jednej z wystaw.

Podczas transportu ciągnik współpracował z naczepami o ładowności do 20 tys. kg. Jednocześnie dopuszczono eksploatację takich pojazdów na drogach publicznych i wiejskich, a także w warunkach terenowych. Maksymalna prędkość ciągnika T-125 w połączeniu z przyczepą osiągnęła 30 km/h.

Silnik i skrzynia biegów

Jako jednostkę napędową zastosowano sześciocylindrowy silnik wysokoprężny o mocy 130 koni mechanicznych model AM-03 z dwutarczowym suchym sprzęgłem. W przypadku wielu węzłów silnik został zunifikowany z rozpowszechnionymi silnikami wysokoprężnymi YaMZ-236. Skrzynia biegów ciągnika T-125 to klasyk dla maszyn z napędem na wszystkie koła.

Główna skrzynia biegów ma cztery główne biegi i dodatkowy niski zakres, używany podczas pracy w ciężkich warunkach terenowych lub podczas przyspieszania z postoju z dużym obciążeniem. Do skrzyni biegów dokowano dwustopniową skrzynię rozdzielczą. Seryjny egzemplarz maszyny pokazany na zdjęciu poniżej, wyraźnie widoczny wybity napis "T-125" z boku maski.

Dzięki tej przekładni ciągnik mógł osiągać prędkość jazdy do przodu w zakresie od 0,7 do 29 km/h. W tym samym czasie na pierwszych dwóch prędkościach (bez redukcji biegu) osiągnięto siłę ciągnącą 3500 kg.

Podwozie i kabina

Ciągnik był wyposażony w dwie osie napędowe, a tylna była sztywno połączona z ramą. Przednia oś miała zawieszenie sprężynowe i napęd połączony z fotela kierowcy. Sama rama składała się z dwóch części,połączone zawiasem. Konstrukcja osi i kół umożliwiła regulację rozstawu do dwóch stałych wartości - 1630 i 1910 mm. Do napędzania urządzeń pomocniczych i osprzętu z tyłu ciągnika zastosowano wał odbioru mocy. Dla niego były dwa zestawy wymiennych kół zębatych, które zapewniały prędkość obrotową 540 lub 1000 obrotów. Poniżej zdjęcie ciągnika KhTZ T-125 na jednej z wystaw maszyn rolniczych.

Całkowicie metalowa kabina kierowcy miała dwa oddzielne siedzenia i była wyposażona w wydajny system ogrzewania i wentylacji. Dodatkową wentylację w czasie upałów można przeprowadzić przez składaną przednią szybę. Duża przeszklona powierzchnia drzwi i tyłu kabiny zapewniała dobry widok kierowcy ciągnika T-125. W schemacie sterowania uwzględniono hydrauliczny wzmacniacz, co znacznie ułatwiło sterowanie maszyną. Do zatrzymania ciągnika ważącego prawie 7000 kg zastosowano hamulce pneumatyczne.

W oparciu o ciągnik powstało szereg modyfikacji, takich jak wersja T-127 dla przedsiębiorstw przemysłu drzewnego, maszyna drogowa T-128, ciągnik inżynieryjny KT-125 i przedni T-126. ładowarka. Poniżej przedstawiono układ maszyny do pozyskiwania drewna.

Rodzina maszyn była produkowana przez krótki czas, do 1969 roku i w tym czasie zmontowano tylko 195 ciągników w wersji podstawowej i 62 kolejne maszyny o różnych modyfikacjach. Do naszych czasów nie przetrwał ani jeden samochód. Nawet fotografie T-125 ioparte na nim maszyny.