Ładunek ZIL-431412. ZIL: sprzęt specjalny i ciężarówki

2024 Autor: Erin Ralphs | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-19 18:16

W historii rodzimego przemysłu samochodowego można odnotować tyle samo udanych i nieudanych projektów, zarówno dużych, jak i niezbyt dużych. Ale w każdym razie posadź je. Lichaczow - moskiewski ZIL - będzie się wyróżniał. Wszystkie jego modele, które weszły do masowej produkcji, konsekwentnie odnoszą sukcesy.

Jakie skojarzenie powstaje na wzmiankę o marce ZIL? Najczęściej jest to ciężarówka z maską z okrągłymi reflektorami, która nawet w XXI wieku nazywana jest ZIL-130. Ale od premiery ostatniej 130. linii montażowej minęło wiele lat. Został zastąpiony przez 431410 ZIL jako ciężarówka z platformą. I 431412 ZIL - jako podwozie do montażu wielu innych opcji nadwozia. Dzisiejsza recenzja będzie dotyczyć tych dwóch modeli.

Wygląd

Do tej pory nazwa, którą widzimy, wynika z faktu, że przez ponad pół wieku istnienia tej marki, modernizacja przez Zilovites odbywała się tylko od środka. Wygląd zmienił się niewiele lub wcale. Na przykład powyższe zdjęcie pokazuje ZIL 431410 - wersję pokładową, a tuż pod tymi liniami - żuraw samochodowy (jak mówią w specyfikacji), wykonanyoparty na podwoziu tego samego ZIL.

Różnica między obydwoma samochodami dotyczy tylko części karoserii. Wcześniej pozostaje to samo - maska, okrągłe reflektory. Maszyny używane przez zakłady użyteczności publicznej, takie jak opcje podlewania i mycia, również korzystają teraz z wersji 431412. Jednocześnie stary ZIL-130 można również znaleźć na ulicach, chociaż minęło ponad 30 lat od przestawienia zakładu na nowa maszyna w 1984 roku.

Historia

Za datę narodzin 130. ciężarówki uważa się rok 1964, kiedy z taśmy montażowej zjechał pierwszy zmodernizowany ZIL-130. Do 1984 roku był głównym modelem zakładu. W 1984 roku produkowane są dwie nowe wersje ze starym kapturem, ale z nowym wypełnieniem. Pierwsza wychodzi na pokładzie, a jako boczna gałąź - ciężarówka bez nadwozia (podwozia). Pierwszy nazywał się 431410 ZIL, a zadania drugiego były zmuszone do recyklingu już zatwierdzonego farszu, w wyniku czego podwozie stało się 431412 ZIL, a nie tylko kolejną modernizacją samochodu z platformą.

Ale niewiele osób pamięta innego ZIL, urodzonego w zakładzie mniej więcej w tym samym czasie. Otrzymał konfigurację kabiny - jak na tamte czasy była to śmiała decyzja, aw 1977 cały rozwój tego modelu przeniesiono do Naberezhnye Chelny, następnie otrzymując nazwę KamAZ, a Moskali wrócili do produkcji ZIL-130, który produkowali do 1984 roku.

Kroki montażu

Ciekawe, że boczna gałąź, podobnie jak wariant główny, mimo że otrzymała numery z moskiewskiego zakładu, praktycznie nie była na nim montowana. W tamtych latach zasada rozwoju dodatkowego wyposażenia była stosowana w innych przedsiębiorstwach, więc 431412 ZIL odszedł zfabryka, ledwo zatwierdziła projekt. Dokładniej, kabiny i ramy były nadal montowane w firmie macierzystej, ale takich wersji nie było w sprzedaży, ale wysyłano bezpośrednio do innych fabryk, gdzie otrzymywały dodatkowe wyposażenie.

Pierwsze użycie pierwszego 130., a następnie ulepszonej wersji może nosić nazwę KA-2215, która została rozszyfrowana jako dźwig samochodowy. Następnie, wraz z wprowadzeniem ogólnej indeksacji dźwigów (stosowanej do dziś), otrzymał nazwę KBA-2215. Litera „B” oznaczała „wieżę”. Potem pojawiły się inne modyfikacje, których w ciągu 10 lat użytkowania nowego podwozia było bardzo dużo.

Projekt

W przeciwieństwie do poprzedniej wersji, nowy model otrzymał 5-biegową skrzynię biegów ze wszystkimi (z wyjątkiem pierwszego) zsynchronizowanymi biegami i silnikiem zaprojektowanym przez Zilov. Silnik dawał 150 KM. i w połączeniu z własnym pudełkiem dał całkiem niezłą wydajność jak na tamte czasy. Ze starego modelu przeszło sprzęgło jednopłytkowe ze sprężynami dociskowymi wzdłuż obwodu i dwukomorowy gaźnik. Warto również zwrócić uwagę na filtr powietrza z podwójnym oczyszczaniem powietrza.

Samochód miał duże możliwości przełajowe dzięki konstrukcji pojedynczych kół i systemowi regulacji ciśnienia w oponach, który był już wtedy szeroko rozpowszechniony.

W ciągu 10 lat użytkowania samochód był wielokrotnie unowocześniany, aby spełnić wymagania różnego wyposażenia dodatkowego, a ostateczna charakterystyka ZIL-431412 okazała sięnastępny:

• silnik - ZIL-508.10 (150 KM);
• 5MT;
• nośność 6800 kg (w późniejszych wersjach ze względu na wzmocnioną ramę do 10 000);
• prędkość maksymalna - 90 km/h;
• przepływ - 26 l;
• paliwo - AI-76;
• zbiornik - 170 l;
• wspomaganie kierownicy;
• trzy układy hamulcowe, kolejny miał połączyć pociąg drogowy.

Normalna praca oznaczała 26 litrów płynu niezamarzającego (w układach chłodzenia), 9 litrów oleju M6 lub M8 (do silnika) i akumulator 6ST-90. Całkowita masa ZIL-431412 wynosiła prawie 12 000 kg, ale bezpośrednio zależało to od zastosowanego dodatkowego wyposażenia.

Modele aplikacyjne i oparte

Oprócz opisanego już dźwigu samochodowego, na zmodernizowanym podwoziu zamontowano również KS-2561 (żuraw samojezdny) i inne urządzenia wykorzystywane do celów użyteczności publicznej. Na przykład podnośniki koszowe, automaty do podlewania, dystrybutory asf altu.

Ks2561K jest szeroko stosowany w niskich konstrukcjach ze względu na swoją prostotę, niezawodność i szybki montaż. W podstawowej konfiguracji żuraw posiada wysięgnik 8 m (z możliwością przedłużenia do 12 m dzięki specjalnej wkładce). Napęd dźwigu z silnika samochodu poprzez przekładnię. Wysięgnik, ładunek i mechanizm obrotu mają własne układy hamulcowe. Oprócz podnoszenia 8 (lub 12) metrów ładunek można opuścić na głębokość 5 metrów lub przenieść z nim na haku.

Cysterna zainstalowana na podwoziu ZIL-431412 może być używana w pojazdach nawadniających (zaopatrzenie w wodę), do transportu produktów(mleko czy woda). Cysterny są szeroko stosowane do transportu paliwa (stacje benzynowe i mobilne stacje paliw).

Jednym z rozwiązań opartych na tym modelu była platforma koszowa przeznaczona do wykonywania wszelkich prac na określonej wysokości. Była to konstrukcja dwuczęściowa ułożona jak dźwig samochodowy, zamiast strzały zastosowano jedynie konstrukcję hydrauliczną z kołyską montażową. Część podnosząca składała się z dwóch części i mogła podnieść kosz na wysokość do 22 m. Ciężar kołyski i objętość zostały tak obliczone, aby dwie osoby mogły w nim pracować bez ingerencji sobie nawzajem. Do mocowania konstrukcji podnoszącej podczas ruchu po drogach nad dachem kabiny zainstalowano specjalne bloki, takie same jak do mocowania konwencjonalnego wysięgnika dźwigu. Podobnie jak w przypadku żurawia, platforma koszowa została wyposażona w możliwość ustawienia dodatkowych podpór hydraulicznych w celu zwiększenia stabilności.

Wniosek

Opracowanie 130 ZIL pociągnęło za sobą całą listę możliwych modyfikacji zarówno samej maszyny, jak i dodatkowych części. Wiele urządzeń opracowanych na podstawie 130. z powodzeniem nadal było używanych na podwoziu nowego modelu - 431412 ZIL.