Radziecki samochód elektryczny VAZ: recenzja, cechy, cechy, historia powstania i recenzje

2024 Autor: Erin Ralphs | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-19 18:17

Samochód elektryczny zaczął poruszać się po drogach wcześniej niż samochody benzynowe (1841). Pod koniec ubiegłego wieku w Ameryce ustanowiono różne rekordy, w tym przebieg z Chicago do Milwaukee (170 km), bez doładowania, przy prędkości 55 km/h.

Na początku ubiegłego wieku w Stanach Zjednoczonych samochody elektryczne sprzedawały się półtora raza lepiej niż te napędzane silnikiem spalinowym i tylko nieznacznie gorzej od „silników parowych” (na silniku parowym).). I wojna światowa wprowadziła punkt zwrotny w tym trendzie, ponieważ sprzęt wojskowy lepiej pracował na benzynie i nie miał szczególnych problemów z tankowaniem. Nawet taki geniusz jak Tesla, który w latach trzydziestych XX wieku zbudował wyjątkowy samochód elektryczny, rozpędzający się do 150 km/h i według wynalazcy ładujący się w prawo w kierunku jazdy, nie mógł nic zrobić. Wygrała „mafia benzynowa”, a silnik elektryczny na pół wieku wyszedł z mody w świecie zachodnim.

Radziecki samochód elektryczny VAZ: historia

Gdy gwiazda silników elektrycznych zachodziła na zachodzie, na wschodzie, czyli w ZSRR, dopiero zaczynała wschodzić. W połowie lat trzydziestych ubiegłego wieku równolegle powstały dwa pojazdy elektryczne:

• Pierwszy oparty jest na samochodzie GAZ-A, który sam był premierowym samochodem (typu faeton) masowego sowieckiego montażu.
• Druga to śmieciarka oparta na ZIS-5, która sama była drugą co do wielkości ciężarówką wyprodukowaną w latach przedwojennych. Tuż za kabiną umieszczono akumulatory o masie 1,4 tony, „zjadające” połowę ładowności. Resztę przestrzeni przeznaczono na dwa kontenery na śmieci, z których każdy mógł pomieścić maksymalną wagę 0,9 tony. Prędkość śmieciarki wynosiła 24 km/h, a zasięg 40 km.

Pod koniec wojny w NAMI zaczęto opracowywać pojazdy elektryczne, ale nic nie wyszło poza eksperymentalną partię NAMI-750 (pojemność 0,5 tony) i NAMI-751 (pojemność 1,5 tony)

Ponownie kwestia samochodu z silnikiem elektrycznym w ZSRR powróciła na początku lat 70. ubiegłego wieku, a największy sukces odnieśli pracownicy AvtoVAZ. Pracowali i stworzyli:

• VAZ-E1101, nazywany Cheburashka, z napędem na przednie koła.
• Na jego podstawie - otwarty kontroler VAZ-E1101.
• Zupełnie nowy samochód osobowy VAZ-1801, nazywany Pony.
• Pierwszy samochód elektryczny, który wszedł do produkcji seryjnej w oparciu o VAZ-2102 (projekt 2801 Electro).
• Testowano również ciężarówki - VAZ-2301 i VAZ-2313, a takżesamochody dostawcze VAZ-2702 i VAZ-2802.

Na początku lat 80. ubiegłego wieku wyprodukowano pięć tuzinów pojazdów elektrycznych opartych na VAZ-2102. Próbowali przekształcić słynną „dziewięć” (VAZ-2109E), „Oka” (VAZ-1111E) i „Nivę” (VAZ-2131E) na trakcję elektryczną. Jednak nic nie weszło do serii. Stało się absolutnie jasne, że przerabianie seryjnych samochodów benzynowych na samochody elektryczne to beznadziejny biznes. Jednak opracowanie zupełnie nowego pomysłu od samego początku jest jeszcze bardziej kłopotliwe. I postanowili oddać VAZ-2102 (kombi) w ramach postępu elektrycznego, budując z niego podróżującą furgonetkę.

Samochód elektryczny VAZ-1801 "Kucyk"

Wdrożenie projektu VAZ-1801 rozpoczęło się od stworzenia specjalnego podwozia, w pełni uwzględniającego oryginalność jego napędu. Nazywano go małą Cheburashką, ponieważ początkowo korzystali z rozwoju odpowiedniego projektu - VAZ-E11011. Do pracy na otwartych, dużych przestrzeniach kurortów, parków itp. potrzebny był nie tylko samochód elektryczny, ale otwarty samochód do pracy latem. Stały się projektem 1801, nazywanym Kucykiem ze względu na charakterystyczne cechy wyglądu. Niskie mocowanie i napęd na tylne koła Pony otrzymał tylko ze względu na redukcję masy. Coś, w tym zawieszenie, zostało zaczerpnięte z VAZ-2108, który w tym samym czasie był w fazie rozwoju. Sterowanie było proste - jednoramienna kierownica, dwa pedały i hamulec ręczny.

Olimpiada Kucyków i Moskwy

Rozwiąż problem seryjnej produkcji samochodu elektrycznego VAZ „Pony” do MoskwyIgrzyska olimpijskie nie powiodły się, a następnie spłonął pierwszy prototyp. Tak więc projekt zostałby odwołany, gdyby nie 60. rocznica sowieckiego przemysłu motoryzacyjnego. Na poświęconej mu wystawie każdy chciał pokazać coś nowego, oryginalnego. Tutaj, w AvtoVAZ, przypomnieli sobie projekt 1801. Samochód elektryczny był prawie gotowy do startu, a przy prędkości 40 km / h mógł podróżować do 120 km bez ładowania. Zaktualizowano oba dotychczasowe egzemplarze, nałożono logo Pony, jednoramienną kierownicę zastąpiono dwuramienną kierownicą - i egzemplarze wystawowe były gotowe. „Kucyk” zadebiutował z sukcesem na wystawie w Moskwie na WOGN-ie, ale był to łabędzi śpiew projektu. Jeden samochód został wysłany do muzeum AvtoVAZ, a drugi do pracy na stadionie piłkarskim zakładu.

VAZ-2801 „Elektro”

Pierwsze dwa prototypy samochodu elektrycznego VAZ-2102 zostały zbudowane w połowie lat siedemdziesiątych XX wieku. Aby wyposażyć samochody w silniki elektryczne ważące ponad 1/3 tony, trzeba było usunąć tylne siedzenia i drzwi. Zgodnie z wynikami testów ten projekt (VAZ-2801 „Electro”) autorstwa V. F. Baranovsky'ego został pozytywnie oceniony i rekomendowany do produkcji. Ale prace rozpoczęły się w 1981 r., Kiedy wyprodukowano jedną partię samochodów elektrycznych na podstawie modelu seryjnego VAZ-2102 (projekt 2801). Biorąc pod uwagę prototypy, wyprodukowano nieco ponad pięćdziesiąt sztuk takich samochodów, które były zamkniętym dwudrzwiowym vanem z falistymi panelami zamiast tylnych bocznych szyb.

Prawie wszystkie z nich miały napis „Electro” na ścianach bocznych i oprócz występowania na różnych wystawach, dostarczały śniadania i przesyłki pocztowe w AvtoVAZ i wjeden z moskiewskich parkingów. Ale większość z nich została wysłana na Ukrainę (Kijów, Zaporoże, Mirgorod i tak dalej).

Wady samochodów elektrycznych VAZ

Podobnie jak we wszystkich pojazdach elektrycznych XXI wieku, główną wadą samochodu elektrycznego VAZ jest niewielka rezerwa mocy na jednym ładowaniu. To było do 110 km przy prędkości nie większej niż 40 km/h. Silniki elektryczne PT-125 (25 kW) i PT-146 (40 kW) umożliwiły poruszanie się z maksymalną prędkością 87 km/h.

Ponadto praktycznie nie istniała sieć ładowania, w której ładowanie było szybkie, a pojazdy elektryczne były ładowane głównie z konwencjonalnej sieci energetycznej. W związku z tym proces ładowania mógł trwać nawet 20 godzin, a koszt sprzętu elektrycznego, zwłaszcza baterii, był dość wysoki. Recenzje mówią, że korzystanie z takich samochodów jest po prostu niepraktyczne.

Specyfikacje

Samochód elektryczny VAZ-2102E (projekt 2801), wyprodukowany w ZSRR, miał następujące cechy:

• Producent - AvtoVAZ.
• Liczba miejsc - 2.
• Liczba drzwi – 3.
• Silnik - PT-125 o wydajności 35 l/s.
• Prędkość maksymalna - 87 km/h, przyspieszenie do 30 km/h w 4 sekundy
• Rezerwa chodu bez doładowania - 110 km przy prędkości 40 km/h.
• Długość - 4 m.
• Szerokość – 1,6 m.
• Wysokość – 1,4 m.
• Prześwit - 0,17 m.
• Waga samochodu wynosi 1,6 tony na krawężniku i prawie 2 tony napełnienia.
• Waga akumulatora - 0,38 tony.
• Ładowność - 0,34 tony.

Samochód elektryczny VAZ Ellada

Samochód elektryczny VAZ, zbudowany w 2011 roku na bazie Łady Kaliny, rozpędza się do 140 km/h i bez ładowania w ciepłym sezonie może przejechać półtora kilometra (przy ujemnych temperaturach rezerwa chodu zostaje zmniejszona o 1/3). Zachodnie odpowiedniki mają wskaźnik 2-3 razy wyższy, ale koszt jest o ¼ mniejszy. Ile kosztuje samochód elektryczny VAZ „Kalina”? Cena Kaliny Ellady to 1,25 miliona rubli, a Mitsubishi i-MiEV to około 1 miliona rubli. Opracowanie tego projektu kosztowało ponad 10 milionów euro i wyraźnie się nie opłaciło. Spośród setek takich samochodów elektrycznych zaplanowanych do dostawy w latach 2013-2015 tylko pięć zostało dostarczonych na terytorium Stawropola. Mimo to fabryka wyprodukowała pierwszą serię 100 pojazdów, ale sprzedała Elladę tylko osobom prawnym (w celu ułatwienia zbierania informacji o działaniu) za cenę 960 tysięcy rubli.

Przy maksymalnej prędkości 130 km/h Kalina nie przyspiesza szybko (do 100 kilometrów w 18 sekund). Recenzje mówią, że niski poziom hałasu tego procesu jest zaskakujący. Prowadzenie i płynność jazdy elektrycznego samochodu VAZ Ellada są znacznie lepsze niż standardowa Kalina (pomogła waga zwiększona o środek i niski środek ciężkości). Eksploatacja pięciu pojazdów elektrycznych w firmach taksówkowych na terytorium Stawropola pokazała ich bezpretensjonalność i niski koszt utrzymania. Ze względu na niewielką liczbę pracujących stacjonarnych stacji elektrycznych, ładowane są one głównie w nocy z konwencjonalnej sieci energetycznej. Osiem wystarczy do pełnego naładowania.godziny.

Perspektywy wydania

Jednocześnie perspektywy dla samochodu elektrycznego Kalina Hellas są bardzo niejasne. W Rosji nie oczekuje się stacjonarnych stacji elektrycznych w wystarczającej ilości, a podłączenie klimatyzatora do wewnętrznej sieci samochodu latem, a ogrzewanie elektryczne zimą i zawsze magnetofon radiowy znacznie, to znaczy ponad 2 razy, zmniejszy się rezerwa chodu.

Ciekawe, że na Litwie „domowi” rzemieślnicy, biorąc za model VAZ-2108 „Electro”, własnoręcznie wykonali elektryczny samochód VAZ ze starego seryjnego VAZ-2106.

Demontując silnik spalinowy i umieszczając w samochodzie silnik elektryczny, pięć akumulatorów i kontroler mocy, pokazali filmową podróż z prędkością 40 km/h.