Pojazd terenowy Auger: zasada działania, marki. Łazik ziemnowodny

2024 Autor: Erin Ralphs | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-19 18:17

Ponieważ zwykłe koła nie nadają się do jazdy po szczególnie trudnym terenie, reprezentowanym przez kruche nawierzchnie, pojazdy przeznaczone do takich warunków są wyposażone w mechanizmy zmniejszające nacisk na podłoże. Zazwyczaj są one reprezentowane przez koła lub gąsienice o niskim ciśnieniu. Śruby są rzadko używane. Poniżej opisano budowę, zasadę działania wyposażonych w nie maszyn oraz niektóre ich modele.

Definicja

Pojazd terenowy ze świdrem lub świder to pojazd poruszający się za pomocą silnika świdra. Ze względu na dużą różnorodność rodzajów powierzchni, po których mogą się poruszać takie maszyny, mają też inne nazwy.

Projekt

Śruba napędowa wirnika jest zwykle reprezentowana przez dwie śruby Archimedesa umieszczone współosiowo z kierunkiem ruchu, wykonane z materiału o dużej wytrzymałości. Ten mechanizm to nachylona rura ze śrubą w środku. Śruba jest utworzona w formie pochyłej płaszczyzny przykręconej do cylindra.

Prawdopodobnie stworzony przez Archimedesa w 250 r. p.n.e. mi. a nawet wcześniej, w Grecji, urządzenia te zostały pierwotnie zaprojektowane do podnoszenia wody do kanałów irygacyjnych. Znacznie później, w drugiej połowie XX wieku, pojawiły się pojazdy, w których takie mechanizmy montowano zamiast kół lub gąsienic. Te współczesne odpowiedniki śrub Archimedesa nazywane są świdrami.

Urządzenia używane w maszynach to zewnętrznie poziome cylindry zakończone stożkami po obu stronach. Na zewnątrz pokryte są spiralnymi uszami. Śruby są zwykle wykonane z metali nieżelaznych. Są albo puste w środku, albo wypełnione jakimś lekkim polimerem, takim jak styropian. Powoduje to niski nacisk na powierzchnię, umożliwiając pojazdom w nie wyposażonym poruszanie się po miękkich nawierzchniach, takich jak śnieg i błoto, a nawet woda.

Zasada działania

Istotą działania omawianych silników jest to, że gdy śruby się obracają, ucha są wkręcane w powierzchnię wzdłuż gwintu. Zawracanie w takim systemie jest zorganizowane na tej samej zasadzie, co w pojazdach gąsienicowych: wewnętrzny ślimak jest spowolniony.

Cechy funkcjonalne

Rozważany mechanizm zapewnia wysokie zdolności terenowe podczas jazdy po lodzie, śniegu, błotnistej glebie, a także umożliwia poruszanie się po wodzie. Jednak takie pojazdy nie nadają się do poruszania się po twardych nawierzchniach, takich jak asf alt. Jednak w warunkach terenowych ten rodzaj podwozia również nie jest idealny.opcja, ponieważ znacznie uszkadza powierzchnię, w tym roślinność.

ZIL-4904

Ten pojazd terenowy ze świdrem został stworzony w 1972 roku. Deweloperem był ZIL. A jeszcze wcześniej prowadził prace eksperymentalne nad takimi pojazdami. Tak więc od 1968 do 1969. opracowano eksperymentalny pojazd terenowy ShN-1. W przypadku nowego samochodu zastosowano te rozwiązania.

Był wyposażony w dwa silniki ZIL-375 z podgrzewaczami. To 8-cylindrowy silnik w kształcie litery V o pojemności 6,9 litra i mocy 180 KM. s., który został również zainstalowany na ShN-1. Każdy z nich ma własną hydromechaniczną automatyczną skrzynię biegów. Moment obrotowy jest przenoszony przez skrzynię rozdzielczą do przekładni głównej, która ma dwa wyjścia. Przez nie wchodzi do napędów końcowych, z których każdy napędza odpowiedni świder.

Sterowanie przepustnicą w ZIL-4904 było początkowo realizowane za pomocą pedału przyspieszenia, następnie funkcja ta została przeniesiona na manetkę. Do toczenia stosowany jest system obejmujący dźwignie, suche sprzęgła wielopłytkowe i hamulec zwolnicy. Hamulce taśmowe. Śruby wykonane są z lekkiego stopu. Średnica każdego z nich wynosi 1,5 m, długość 5,99 m. Ten pojazd terenowy świder został wyposażony w system pompowania wody, co ułatwiało poruszanie się po bagnach i wodzie. A po twardych drogach był transportowany na specjalistycznej przyczepie-lawet.

Kabina jest wykonana z włókna szklanego w celu zmniejszenia masy, ale wodoszczelna obudowa jest wykonana ze stali. Kabina mieściła 3 osoby, w kabinie kolejne 4. ZIL-4904 istniał wopcje pasażerskie i cargo. A jedno powstało z drugiego. Początkowo za kabiną zainstalowano przeszkloną kabinę pasażerską z włókna szklanego na 8 miejsc. Następnie został usunięty, a pustą platformę ładunkową przykryto markizą. Tak powstał pojazd terenowy ze świdrem ładunkowym o ładowności 2-2,5 t. Wymiary kadłuba wynosiły 8,575 m długości, 3,6 m szerokości, 3,44 m wysokości. Dzięki temu ZIL-4904 stał się największym tego typu pojazdem. Jego masa to 7,065 ton.

Jednak miał bardzo skromną charakterystykę dynamiczną. Co więcej, szybkość poruszania się zmieniała się w zależności od zasięgu. Ten pojazd terenowy ze ślimakiem poruszał się najszybciej na śniegu (10,5 km/h) i na wodzie (10,1 km/h). Na bagnach mógł przyspieszyć do 7,3 km/h i najwolniej poruszał się po spływie (4,45 km/h). Jednocześnie zużycie paliwa było bardzo wysokie. Przejeżdżając przez bagno osiągał 65-73 l/100 km, a na wodzie 75-85 l/100 km.

ZIL-2906

Ten amfibijny pojazd terenowy został opracowany w 1973 roku przy użyciu rozwiązań konstrukcyjnych powyższej maszyny. Więc dla niego zastosowano podobny układ elementów sterujących, schemat przekładni, materiał ślimaka.

W przeciwieństwie do poprzedniego modelu, który nigdy nie znalazł zastosowania, ta maszyna została pierwotnie opracowana dla kompleksu poszukiwawczo-ratowniczego astronautów, gdzie jest nadal używana. Ponieważ ich lądowanie może odbywać się w każdych warunkach terenowych, pojazd śnieżno-bagienny ze ślimakiem uznano za najlepszą opcję dla takiego pojazdu.

Ten samochód to dużobardziej kompaktowy niż jego poprzednik, ponieważ te zadania nie wymagają dużej nośności, ale potrzebna jest duża prędkość. Jego długość to 3,8 m, szerokość - 2,3 m, waga - 1280 kg. Były 2 miejsca siedzące i 2 półleżące. Z uwagi na tak kompaktowe rozmiary i zmniejszenie masy oraz uproszczenie konstrukcji zastosowano dwa silniki MeMZ-967A o pojemności 37 litrów każdy. Z. Każdy z nich jest sprzężony ze sprzęgłem jednotarczowym, przekładnią planetarną, 3-biegową skrzynią biegów wału z biegiem wstecznym zamontowanym pod kątem 45° do silnika. Maksymalna prędkość to 15 km/h.

W 1979 roku opracowali ulepszoną wersję, ZIL-29061. Ten amfibijny pojazd terenowy ma duże rozmiary nadwozia. Długość zwiększono do 4,86 m, szerokość - do 2,39 m. Silniki z Zaporoża zostały zastąpione silnikami VAZ o pojemności 77 litrów każdy. Z. w komplecie z 4-biegową manualną skrzynią biegów. Masa wynosi 1,855 t. Prędkość maksymalna wzrosła o 10 km/h.

Inne modele

Amphirol firmy DAF. Stworzony w Holandii w 1966 roku, czyli wcześniej niż omówione powyżej maszyny sowieckie. Jednocześnie był od nich znacznie szybszy (na lądzie potrafił rozpędzić się do 35 km/h), a także poruszał się po wodzie. Jednak ten świder ziemnowodny nie był produktem fabrycznym, lecz prywatnym opracowaniem wyposażonym w silnik DAF

Fordson Śnieżny Diabeł. Jedyny amerykański samochód tego typu produkowany przez Armstead Snow Motor. Został wyprodukowany w latach 20. XX wieku. oparty na ciągnikach Fordson

ShN-67 „Ślimak”. Jest to pierwszy pojazd terenowy ze świdrem opracowany przez ZIL, stworzony w 1967 roku. Później opracowano zmodernizowaną wersję ShN-68. Na podstawie tych maszyn powstał omawiany powyżej ZIL-4904

GPI-16. Model ten różni się konstrukcją od innych rozważanych, ponieważ jest to sanki motorowe. Oznacza to, że w podwoziu ślimaki są połączone z płozami. Ten pojazd terenowy z świdrem został opracowany przez laboratorium skuterów śnieżnych Instytutu Politechnicznego Gorkiego. Było wiele jego modeli, ale każdy w jednym egzemplarzu i nie znalazły szerokiej dystrybucji

Snowbird 6. Nowoczesny model brytyjski, stworzony w 2001 roku. Jest to ślimak transformujący, który został zaprojektowany specjalnie na wyprawę Ice Challenge

MudMaster. Wprowadzony w 2002 roku przez Residue Solutions. Przeznaczony do obsługi stacji nawadniających na polach osadowych, a także do pracy na bagnach, wybrzeżach, lasach namorzynowych itp. Dzięki temu modelowi Residue Solutions stało się obecnie liderem w produkcji takich maszyn

Aplikacja

Właściwości funkcjonalne określają cel: śruby napędowe są montowane w pojazdach terenowych i płazach w szczególnie trudnych warunkach. Jednak ze względu na niszczący wpływ wywierany na powierzchnię, a także ze względu na:wysoce wyspecjalizowane, mechanizmy te w dziedzinie budowy pojazdów terenowych nie znalazły szerokiego zastosowania.