LiAZ-6212 - rosyjska wersja „Ikarusa”

2024 Autor: Erin Ralphs | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-19 18:17

Żółty mały LiAZ (pokazany na zdjęciu poniżej) kursował na trasach autobusów miejskich w czasach Związku Radzieckiego, wraz z Ikarusem. Związku dawno już nie ma, autobus trafił na śmietnik historii, a logo – czarne rosyjskie litery w czarnym kółku – kilka lat później znów wyjechało na drogi wielkich miast. Dopiero teraz te logo noszą autobusy LiAZ-6212 - wysokopodłogowe pojazdy miejskie.

Ciekawe, że wariant takiej maszyny pojawił się 4 razy. Autobusy były produkowane przez różne przedsiębiorstwa, miały różne logo, pojemności, ładowność, ale wszystkie miały jedną wspólną cechę – żaden z nich nie trafił do produkcji seryjnej. Przez pewien czas po drogach Moskwy jeździły prototypy, ale potem też zniknęły. Potem pojawił się nowy pomysł, który ze względu na różne okoliczności otrzymał najpierw szkic, a następnie gotowy wygląd, który przeszedł w serię.

Autobus miejski

Warto zauważyć, że widoknie otrzymał dużej dystrybucji na autostradach podmiejskich. Najpierw pojechaliśmy do daczy na żółtych „starych”, którzy stawali się przestarzali, potem na PAZ, a potem każdy ATP zaczął rozwiązywać ten problem na swój sposób. Jako jeden z powodów można wymienić fakt, że ta opcja miała trzy osie, 4 drzwi i część łączącą dwie części kabiny, popularnie nazywaną „akordeonem”. Obejmuje to również koszt komponentów i przejście do stosunków handlowych z Węgrami (miejsce narodzin Ikarusa). Ale główny powód pozostał ten sam - wzrost miast i liczba pasażerów. Decyzja nie zapadła natychmiast, ale rezultatem był LiAZ-6212. Autobus był długi, mógł zabrać do 180 osób, a co najważniejsze, został wyprodukowany w Federacji Rosyjskiej. Interesująca zbieżność numerów seryjnych. Pierwszy autobus z fabryki miał numery 677.

LiAZ. Historia

Co łączy ZIL i LiAZ? Połączenie jest najbardziej bezpośrednie. Pierwszy LiAZ (ten żółty „stary człowiek” na powyższym zdjęciu) został opracowany w fabrykach ZiL. I musiał wyjść jako ZIL. Ale te autobusy nie odpowiadały potrzebom ruchu pasażerskiego lat 60-tych. W rezultacie w miejscowości Likino-Dulyovo pod Moskwą w 1960 roku rozpoczęto projektowanie nowego modelu. W projekcie wykorzystano gotowe szkice ZiL-a, a także opracowania innego autobusowego giganta – LAZ. Tak narodził się LiAZ-677. Minęło 40 lat, a ta sama fabryka pod Moskwą prezentuje nowy rozwój - LiAZ-6212.

Ale nie można powiedzieć, że przez te 40 lat zakład żył tylko na produkcji 677. Tak, to był udany model, ale pojemność to 90 osób (taka liczba pojawia sięw karcie danych 677) może odpowiadać tylko niektórym małym miastom. Przez długi czas 5256. z tej samej fabryki był uważany za autobus miejski. Osiedle cieszyło się pewną popularnością, ale coraz więcej dużych miast dochodziło do wniosku, że jednoczęściowa modyfikacja jest nieopłacalna. Niemniej jednak pierwsze eksperymentalne autobusy LiAZ-6212 były dokładną kopią ich prototypu, tylko większe.

Zapis certyfikacji

Eksperyment był przygotowywany do nadchodzącego „Motor Show” (2002 Moskwa, Krasnaya Presnya). Te eksperymentalne autobusy otrzymały karoserię 5256, niemiecki punkt kontrolny i niemiecki „akordeon”. Silnik w eksperymentalnej modyfikacji został zainstalowany Caterpillar-3126E, który miał sterowanie elektroniczne, spełniał normy Euro-3 i wykazywał całkiem dobre wyniki. Nowy samochód został „Najlepszym autobusem 2003 roku”. Sześć miesięcy później, w lutym 2003 roku, nowy model wystartował w swój pierwszy lot miejski.

To był certyfikowany LiAZ-6212, dwusekcyjny autobus wysokopodłogowy, już wprowadzony do serii. Ale rekordowy czas na certyfikację był dla niego okrutnym żartem. Odkąd pierwsze wersje były montowane zimą, problemy zaczęły pojawiać się już w modelach seryjnych. Na początku zawiódł układ chłodzenia i po prostu nie było czym go zastąpić. Doszło do tego, że do bezawaryjnej pracy konieczne było wyłączenie silnika. Dalsze podążanie tą trasą było możliwe dopiero po jej naturalnym ochłodzeniu.

Wtedy wystąpiły usterki dźwigni w zespole przegubu, chociaż żaden z modeli korzystającychtakie węzły, wcześniej nie było problemów. Cechą wyróżniającą certyfikację była również zmodyfikowana jednostka, ale miała też swoje własne problemy. Często pod wpływem wysokich temperatur podszewka ulegała deformacji. Również niedoskonałość paneli elewacyjnych spowodowała, że nawet w przypadku drobnych napraw (na przykład wymiany żarówek) trzeba było usunąć ich części.

ZAPYTAJ

Ale pomimo problemów samochody zostały dobrze wykupione przez moskiewskie parkingi. To prawda, że każdy autobus przed wyjazdem na swoje pierwsze trasy otrzymywał dodatkowe wyposażenie w zakładzie w Tushino. Fotele zostały wymienione, w kabinie zamontowano świetlówki. Poważne zmiany w charakterystyce autobusu LiAZ-6212 musiały zostać wprowadzone podczas instalacji zautomatyzowanego systemu kontroli pasażerów. W autobusach zmieniono przegrodę oddzielającą kabinę kierowcy od części pasażerskiej, zamontowano poręcze i kołowroty, aby system działał.

Funkcje i zdjęcia

Pomimo wielu niedociągnięć i skarg ze strony kierowców, programiści nie spieszyli się z aktualizacjami. Zakład opracował nowy autobus oparty na nieco zaktualizowanym LiAZ-6212. Parametry techniczne nowego modelu miały jedną główną różnicę. Jeśli początkowo autobus używał 300-konnego diesla Caterpillar. s., wtedy nowa wersja otrzymała silnik gazowy Cummins o mocy 280 KM. Z. Oprócz innego paliwa nowy silnik spełniał normy Euro-4. Z innymi prawie identycznymi cechami, nowa modyfikacja otrzymała nową skrzynię biegów (6 stopni w porównaniu z 3) i nieco wyższą wysokość.

Poważne zmiany wpłynęły na wygląd. Autobus otrzymał inne poszycie, wygodniejszy system sterowania i powiększoną przednią szybę. Ta wersja otrzymała indeks 62127 jako ulepszona wersja. Wcześniej w artykule znajduje się zdjęcie LiAZ-6212. Na zdjęciu nowego modelu nie ma żadnych specjalnych różnic, poza przednią listwą tras, która trafiła do kokpitu, dzięki czemu powiększyła się przednia szyba. Co ciekawe, w 6213 blok numeru routingu wrócił na górę, ale przednia szyba pozostała ta sama duża.

Ponadto obie wersje wyróżniają się całkowicie nowym systemem chłodzenia umieszczonym na dachu pierwszego przedziału. Być może decyzja ta zapadła po rozpoczęciu produkcji trolejbusów w zakładzie.

Wniosek

LiAZ-6212 to całkowicie nowe rozwiązanie i chociaż w autobusie nadal używa się dużej liczby importowanych części, jest on uważany za czysto rosyjski. Produkcja była stymulowana stosunkami handlowymi z Węgrami, sukcesem 677, który wszyscy widzieli, i nie mniejszym sukcesem 5256, zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę model 5280 - modyfikację trolejbusa 5256.