Z skarbonki sztuki ludowej: domowe pojazdy terenowe

2024 Autor: Erin Ralphs | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-19 18:17

Terytorium byłego ZSRR zajmowało jedną szóstą terenu, co oznacza, że nie można było budować dobrych dróg we wszystkich jego zakątkach. Niezagospodarowane przestrzenie Dalekiej Północy, szlaki tajgi, bagniste równiny Tiumenia, niekończące się stepy strefy środkowej - to wszystko miejsca, które w okresie jesienno-zimowym stają się nieprzejezdne. Nie ma dróg, tylko kierunki. Tradycyjnie do poruszania się po trudnych obszarach używano pojazdów gąsienicowych lub samolotów.

Dla mieszkańców odległych wiosek wcale nie jest przypadkiem, że interesują się jakąkolwiek techniką, która może przezwyciężyć nieprzejezdność. To prawda, że przemysł motoryzacyjny miał niewiele do zaoferowania, zwłaszcza jeśli wymagany był mały pojazd terenowy, ekonomiczny i niedrogi. Teoretycznie możliwy jest zakup importowanej, ale mało prostej wiejskiejmieszkańców mogą sobie na to pozwolić. Jedynym sposobem jest samodzielne wymyślenie i zbudowanie pożądanej maszyny - z improwizowanych środków. Tak powstają własnoręcznie wykonane samochody terenowe, w oparciu o możliwości i z wykorzystaniem wszystkich dostępnych części. A nasi ludzie nigdy nie narzekali na brak pomysłowości.

Historia wynalazku

Większość wszelkiego rodzaju pojazdów terenowych pojawiła się w okresie powojennym. Pojazdy terenowe powstawały na gąsienicach, ski-gąsienicach, ale najbardziej obiecujące okazały się modele terenowe na pneumatyce (koła o dużej średnicy z ciśnieniem wewnętrznym do połowy atmosfery). Takie koła pozwoliły autu nie wpaść w zaspy, pewnie poruszać się po zerodowanej gliniastej glebie, a nawet pokonywać podmokły teren.

Jednym z pierwszych „domowych” pojazdów terenowych był karakat – motocykl zakładany na opony z ciężarówki. Domowe pojazdy terenowe, montowane przez rzemieślników na północy naszego kraju, były bardzo wygodne do wędkowania zimowego, ponieważ łatwo pokonywały zaspy śnieżne, a kiedy wylądowały w piołunu, nie zatonęły. Aby aparat po napompowaniu nie wyglądał jak pączek, został otoczony paskami, które przy okazji stały się znakomitymi uszy, zapobiegającymi poślizgowi. Jednak przed wyjazdem na taki „cud” trzeba było się dokładnie rozgrzać. Dlatego wiele dalszych opracowań zostało zmontowanych na podstawie nadwozi z samochodów lub UAZ.

Nawiasem mówiąc, projektanci amerykańscy i kanadyjscy również przeprowadzili podobne opracowania. Na przykład pojazd terenowy na skuterach pneumatycznych z oryginalnym silnikiem był oferowany przez AmerykaninaFirma Lockheed. Zamiast kół model ten posiada trzy hulajnogi pneumatyczne, do których zastosowano wsporniki promieniowe o kącie połączenia 120 stopni.

Różnice konstrukcyjne pojazdów terenowych

Kołowe samochody terenowe domowej roboty mogą mieć jedną oś (trójkołową), w układzie 4 x 4 - dwie, a w układzie 6 x 6 - trzy. Wzory 8 x 8 można znaleźć na amerykańskich i kanadyjskich quadach.

Jedną z cech konstrukcyjnych pneumoskuterów jest przegubowa rama. Taka konstrukcja umożliwia, aby każde koło niezależnie od sąsiedniego zajmowało swoją pozycję pod różnymi kątami (w dopuszczalnych granicach). Taka rama nazywana jest „łamaną” i spełnia dwie funkcje: zwiększa zdolność do jazdy w terenie i zmniejsza prawdopodobieństwo przewrócenia się lub przewrócenia pojazdu terenowego. Takie ramy można spawać z narożników, kanałów, rur o różnych rozmiarach i przekrojach.

Domowe pojazdy terenowe dużych i średnich rozmiarów są zwykle wyposażone w silniki diesla, a gaźnikowe są częściej wykorzystywane w skuterach pneumatycznych do celów indywidualnych - wyprawy do lasu, wędkowanie i polowania.

Pojazdy terenowe domowej roboty na oponach niskociśnieniowych

Jakakolwiek technologia została wykorzystana przez samouków do tworzenia pojazdów terenowych: motocykli, łodzi, motorowerów, ciężarówek, samochodów, a nawet uszkodzonych traktorów. Najbardziej bezpretensjonalny projekt składa się z ciągnika, domowej roboty ramy i niskociśnieniowych opon wiązanych paskami. W przypadku modeli trójkołowych główną wadą jestrozważ brak napędu na wszystkie koła.

Stworzenie takiego pojazdu terenowego nie wymaga wielu skomplikowanych części, jest łatwiejszy w montażu i lżejszy, a silnik z ciągnika, kosiarki lub motocykla jest znacznie tańszy niż samochód. Ponieważ poziom komfortu kierowcy na ramie bez kabiny wynosi zero, najczęściej instalują oni kabinę samospawaną, która jest albo izolowana, albo montowana jest nagrzewnica.

Doskonałym przykładem myśli projektowej jest pomysł inżyniera z Petersburga A. Gargashyana - pojazd terenowy "Cheburator". Projektant wyposażył swój pierwszy model w silnik firmy Oka, skrzynię z Nivy i zastosowano mosty UAZ. Taka hybryda na podkładzie mogła poruszać się z prędkością do 60 kilometrów i przenosić 300 kilogramów ładunku. Pojazd terenowy został przetestowany w terenie o różnym stopniu trudności i uzyskał dobre wyniki.

Od czego zacząć?

Przede wszystkim powinieneś zdecydować, do czego potrzebujesz pojazdu terenowego i jaki typ (gąsienicowy lub pneumatyczny skuter) wolisz. Przecież lot twórczej myśli może być ograniczony nie tylko dostępnością odpowiednich części, ale także doświadczeniem z różnymi mechanizmami. Kolejnym krokiem w tworzeniu koncepcji samochodu przyszłości jest podjęcie decyzji o warunkach eksploatacji, ładowności i oczywiście ładowności (ile osób może nim jeździć). Znając początkowe wymagania, możesz rozpocząć tworzenie schematu z rozmieszczeniem i rozmieszczeniem wszystkich komponentów i zespołów, planowaniem miejsc dla kierowcy i pasażerów, a także przestrzeni ładunkowej. Jeśli istnieje możliwość korzystania z zasobów internetowych, należy zajrzeć na odpowiednie fora, gdziemistrzowie domowej roboty publikują zdjęcia, diagramy, dzielą się problemami i doświadczeniami.

Jak wybrać silnik?

Nie każdy silnik nadaje się do montażu w pojazdach terenowych domowej roboty, ponieważ głównym wymaganiem jest wymuszone chłodzenie. Jeśli używany jest silnik motocyklowy, wymagana jest instalacja specjalnej obudowy, która zapewni stały przepływ powietrza. Po drugie, potrzebujesz silnika z rezerwą mocy na wypadek ekstremalnych sytuacji. Praca przez cały rok jest bardziej odpowiednia dla silników czterosuwowych, które łatwiej uruchomić w ekstremalnie niskich temperaturach.

Wraz ze wzrostem ilości chińskiego sprzętu na naszym rynku zastosowano silniki z chińskich traktorów pchanych na japońskich licencjach. Jednostki te są bezpretensjonalne, niezawodne, mają rozsądną cenę i wystarczającą moc.

Gdzie zarejestrować domowe?

Pojazdy domowej roboty powinny być zarejestrowane w Gostekhnadzor, który nie ma prawa odmówić takiej rejestracji, jeśli istnieje Certyfikat zgodności.

Procedura certyfikacji jest następująca. Pierwszym krokiem jest napisanie specyfikacji produkowanego pojazdu domowej roboty. Drugi to odwołanie do lokalnej jednostki certyfikującej, która wysyła wynalazcę (i jego produkt) na testy certyfikacyjne. Trzecim jest zdanie testów i otrzymanie Certyfikatu Zgodności, z którym można udać się do Gostekhnadzor.

Gostekhnadzor musi zarejestrować produkt domowej roboty i wydać paszport maszyny samobieżnej (PSM), zgodnie z którą jest zarejestrowany przez władzepolicja drogowa. Powodzenia!